Midden Europa dag tot dag

---

We hebben een einde-middag-vlucht. We vliegen pas om 17.55 uur, we hebben alle tijd van de wereld. Düsseldorf Airport is vanaf ons huis in Kaatsheuvel 1 uur en 3 kwartier rijden. We vertrekken om kwart voor 2 van huis en zijn rond half 4 bij onze parking in Düsseldorf. Voor de auto hebben we weer via Parkos een parkeerplek geregeld. De auto mag 11 dagen blijven staan, voor slechts €49,-. Ik bel even dat we er zijn en even later komt een shuttlebus aanrijden. Eerst rijden we achter de bus aan, om onze auto verderop op het terrein te parkeren. Dan stappen we in en worden we met nog een kudde Nederlanders naar het vliegveld gebracht.

We zijn zelf thuis al ingecheckt, we hoeven nu alleen de koffers af te geven. Dan door de controle en richting onze gate. Nog even wachten en we kunnen boarden. Samen met een grote kudde hele irritante Duitse gozers van rond de 25… Daar zitten we midden tussenin. En ze zijn echt mega irritant en luidruchtig. Andy vraagt of ik liever een vliegtuig vol Chinezen heb, of dit. Dan toch maar de Chinezen. En dat zegt wat! We doen maar gauw onze koptelefoons op en proberen ons de komende 1,5 uur af te zonderen van de wereld om ons heen. Omdat we een smart-fare hebben geboekt, krijgen we drinken en een snackje. Dat smart-fare betekent ook dat we ingecheckte bagage mee mochten nemen, elk een koffer van max. 23 kilo.

Het is gelukkig maar een kort vluchtje. Om half 8 landen we in Boedapest, Hongarije. Land # 61: check! We moeten nog een eeuwigheid taxiën naar een parkeerplaats voor het vliegtuig, voor we eruit kunnen. Eruit en in de bus, want we moeten nog een stukje met een shuttle. Maar dan kunnen we onze bagage opwachten. Als we dat hebben, lopen we naar de balies van de autoverhuurders. Wat dom is, want we worden bij de gate opgewacht. Als we dat door hebben, lopen we weer terug. Bij de gate zit inderdaad een jongedame van U-Save, waar we onze auto hebben gehuurd. Ze brengt ons naar buiten, waar even later een auto stopt die ons naar het kantoor van U-Save, een klein stukje verderop, brengt. We worden geholpen door een aardige jongen.

Omdat we ook naar andere landen reizen, hebben we een groene kaart nodig. Die kost €63,50. En we hebben een tolvignet nodig. Die is elektronisch en kost een tientje. En dan is er nog een beperking van het aantal buitenlandse kilometers. Het blijkt dat we maar 150 km per dag buiten Hongarije mogen rijden. Daar gaan we makkelijk overheen. We kunnen een extra-kilometers-pakket bijkopen. We zouden dan het pakket voor 1500 kilometer moeten hebben. Die kost €90,-. Of we betalen achteraf 20 cent per extra gereden kilometer. Dan zijn we een stuk duurder uit. Voor al die extra’s zijn we dus €163,50 kwijt. Terwijl de jongen bezig is met de papieren, merkt hij op dat we ook de Suzuki Swift die buiten staat, mee kunnen nemen. Inclusief alle extra’s. Nou, dat klinkt eigenlijk niet zo gek! Wij hebben helemaal niets tegen de Swift, dus doe die maar. De koffers passen er in, dus dat gaat prima.

Mooi, dan kunnen we nu op pad. We moeten ook een klein beetje opschieten, want het is al 21.15 uur. Als we na 10 uur bij ons appartement aankomen, moeten we dat doorgeven, want dan is de poort gesloten. En het is nog een half uurtje rijden naar de stad. Daar aangekomen zoeken we parkeergarage Franklin House, dat 2 minuten van ons appartement af ligt. Het parkeren is er fantastisch. Bij binnenkomst trekken we een kaartje en zien we naar welke deur we kunnen rijden. Dat is deur 2, die ook meteen open gaat. We parkeren er de auto, halen de bagage eruit, klappen de spiegels in en schroeven de antenne eraf. Auto op de handrem en in de eerste versnelling, afsluiten en eruit. De deur gaat achter ons dicht. We scannen onze parkeerkaart. Daardoor start een mechanisme dat onze auto ergens in de gewrochten van het pand plaatst. Super fancy!

Goed, nu ons appartement vinden. Dat zit in een soort hofje, op de 3^e verdieping. Gelukkig is er een lift. We hebben de toegangscode naar de lift en naar ons appartement gekregen. Ons appartement is keurig, met een keukentje, een eettafel en 2 stoelen en natuurlijk bedden. Oh en een keurige badkamer. Niets mis mee. Aangezien het inmiddels half 11 is, hebben we niet veel zin meer om er nog op uit te gaan. Ik had voor de zekerheid noodle soepjes in de koffer gegooid, dus die eten we bij wijze van late avondmaaltijd op. Het kraanwater is in Hongarije van uitstekende kwaliteit, dat kun je gewoon drinken. Of, zoals wij doen, soep mee maken. Na nog wat aanrommelen duiken we rond 12 uur in bed.

---

It’s a beautiful day! De zon schijnt en hoewel het nu nog even frisjes is, wordt het al snel lekker warm. We kunnen bij de receptie bonnen kopen voor een ontbijt aan de overkant, bij  Bonnies. Klinkt handig, kost 6 piek per persoon, dus doe maar. We betalen ook meteen voor de 2 overnachtingen. De receptie is namelijk alleen ’s ochtends tussen 9 en 11 open. We wandelen naar de overkant en gaan lekker buiten op het terras zitten voor ons ontbijtje. Dat is prima, met eieren, brood, koffie en een sapje. Alleen jammer dat Andy’s tomaatjes niet goed waren, want die willen even later weer erg graag naar buiten. We blijven daarom nog eventjes in de kamer.

Als Andy zich weer goed genoeg voelt, gaan we op pad om Boedapest te bekijken. We wandelen richting de rivier. Ik had thuis al kaartjes gekocht voor de hop on bus van Big Tours. Dat is inclusief een riviercruise over de Donau. Nu is er alleen eergisteren, woensdagavond, een groot ongeluk gebeurd. Een grote riviercruiseboot is tegen een sightseeing bootje gevaren. Het bootje is omgeslagen, met desastreuze gevolgen. Van de 33 mensen aan boord hebben slechts 7 dit ongeluk overleefd. Er zijn er 7 dood gevonden en 21 worden er nog vermist. Er waren alleen Koreaanse toeristen aan boord.

Op het vliegveld gisteren zagen we ook een aantal Koreanen met cameraploeg aankomen. Vast de nabestaanden. Dat is natuurlijk intens triest. Neemt niet weg dat we graag een tochtje over de Donau zouden maken. Het lijkt er ook op dat de rondvaartboten weer gewoon varen. Ze zullen alleen niet te dicht bij de plek van het ongeluk kunnen komen. We wagen het erop en lopen naar Dock 11, waar de boot van Big Tours / Silverline vertrekt. De eerstvolgende die gaat, vertrekt om 1 uur. Dat is over een half uurtje, dus wachten we even. Even later wordt echter aangekondigd dat vanwege de reddingswerkzaamheden er even niet gevaren mag worden. Het is niet bekend hoe lang dat duurt.

Dan gaan we wel eerst met de bus mee. Want het is dus inmiddels bijna 1 uur en we hebben nog nauwelijks iets van de stad gezien. We wandelen naar halte 6 en wachten daar even op onze bus. We kunnen lekker bovenop zitten en zo genieten van het heerlijke weer. De bus gaat eerst naar Boeda, aan de overkant van de rivier. Wat betekent dat wij in Pest verblijven. De stad wordt namelijk verdeeld door de Donau. Of, zoals ze hem hier noemen, de Danube. Boedapest is in 1873 ontstaan door 3 steden samen te voegen: Boeda, Óbuda en Pest. In het heuvelachtige deel liggen Boeda en Óbuda, aan de overkant in het vlakke deel ligt Pest.

Wij zijn nu onderweg naar Boeda. Daar liggen op de heuvels 3 imposante bouwwerken: de Citadel, de Burcht en het Vissersbastion. De Citadel ligt op de Gellértheuvel. Die kun je beklimmen en dan heb je op 235 meter hoogte een geweldig uitzicht over de stad. Vooral tijdens zonsondergang is dat erg mooi. Als klimmen niet zo je ding is, kun je ook met een shuttlebus gaan. Wij doen geen van tweeën. Wij rijden er met de hop-on onderlangs, richting de Burcht. Dat was ooit het Koninklijk paleis. Nu vindt je er een aantal musea, zoals de Nationale Galerie. Natuurlijk kun je ook deze heuvel beklimmen. Of je gaat met de Funicular. Dat doen we straks, na het volgende rondje.

We rijden langs het Vissersbastion. Dat lijkt wel een sprookjeskasteel. Het was bedoeld om de naastgelegen Matthiaskerk beter uit de verf te laten komen. Het heeft 7 witte torens. Die vertegenwoordigen de 7 Hongaarse stammen, die zich ooit in de omgeving hadden gevestigd. Verder heeft het een indrukwekkende trap en, net zoals de andere 2 bouwwerken, een geweldig uitzicht.

Goed, wij zitten nog steeds in de bus en rijden mee naar het Heldenplein. Onderweg zien we allemaal prachtige iconen van de stad. Die bewaren we voor misschien later. Eerst het Heldenplein. Dat is gigantisch. Stamt nog uit de communistische tijd. Ze moesten er een half miljoen mensen op kwijt kunnen, voor de steunbetuigingen en parades.

Aan het einde van het plein staat het grote Millennium-monument. Hier is ook het graf van de onbekende soldaat. Het plein zelf is vooral erg groot en leeg. Als je de toeristen niet meetelt. Gelukkig is er rond het plein genoeg te zien en te doen. Aan beide kanten van het monument staat een museum, allebei in een mooi gebouw. Achter het plein vind je het stadspark Városliget. Daar is van alles te beleven. Je kunt er natuurlijk wandelen. Of naar de dierentuin. Of badderen in 1 van de grootste thermale badhuizen van Europa: Szechenyi Baths. Daar heb ik foto’s van gezien: als je het niet erg vindt om hutje mutje in het water te dobberen, is dat een prima keuze.

Er is ook nog een pretpark en het Grote Circus, het enige permanente circus in Europa. Dat gaan wij allemaal níet bekijken. Wij houden het bij de prachtige Vajdahunyad burcht. Dat ligt prachtig aan een meertje. Daar kun je in de zomer op varen of waterfietsen en in de winter op schaatsen. Aan de andere kant van het meer is het Varosliget gebouw. Daarin is een restaurant gevestigd. We hebben wel zin in iets te drinken en een hapje gaat er eigenlijk ook wel in. We nemen plaats op het terras en bestellen drinken en taartjes. Veel te duur (bijna 25 euro!), maar wel erg lekker. Dan terug de bus in, voor het vervolg van de rode route.

Deze chauffeur is alleen een enorme eikel. Zodra het maar kan, scheurt hij als een idioot. Mensen krijgen amper de tijd om in of uit te stappen. Wij scheuren mee tot halte 8. Inderdaad, weer aan de Boeda-kant. Nu stappen we uit, om met de funicular omhoog te gaan naar de burcht. Een funicular is een kabelbaan. Die heb je in veel landen. Die in Lissabon, Portugal is denk ik één van de bekendere. Hier is er dus ook eentje, zodat je niet die steile klim te voet hoeft te doen. Vaak is het erg druk bij de funicular, maar nu staat er nauwelijks een rij. We sluiten dus gauw aan. Een retourtje kost €6,- per persoon.

We wachten even op ons karretje en gaan dan in het onderste deel staan. Want vanuit die coupé heb je op weg naar boven het beste uitzicht op Pest. Prachtig. De burcht is ook erg mooi. Je kunt vanaf hier makkelijk naar het Vissersbastion wandelen, dat is ongeveer 10 minuutjes. Maar dat doen we niet. We hebben besloten nog een poging te doen voor de rondvaartboot. Dus nemen we de funicular weer terug naar beneden. We wandelen de indrukwekkende Kettingbrug over, terug naar Pest. De brug wordt aan beide kanten “bewaakt” door 2 grote stenen leeuwen. Hij is al erg oud: hij werd gebouwd tussen 1839 en 1849. Tienjarig projectje.

Tijdens WWII werd de brug opgeblazen, maar gelukkig weer in haar mooie oorspronkelijke vorm opgebouwd. Het is 1 van de vele bruggen over de Donau, die Pest met Boeda verbindt.

Langs de andere kant van het water lopen we naar Dock 11. We hebben mazzel, er gaat een boot om half 7 en dat is over 10 minuten. We kunnen nog mee. Hij is alleen best wel vol en omdat we achter in de rij moesten aansluiten, zijn alle plekjes op het bovendek al bezet. Beneden zit je binnen. Daar kun je niet zo goed foto’s maken, vanwege de weerspiegeling in de ramen. Bovenop willen we liever ook niet rondhangen.

Daar zit namelijk een deel van die groep rete-irritante Duitsers, van gisteren in het vliegtuig. Die nu ook alweer vervelend doen. Eikels. De boot vaart tot aan het prachtige parlementsgebouw. Dat is het politieke centrum van Hongarije. Nou, er zijn veel slechtere werkplekken, kan ik u verzekeren! Het lijkt wel een sprookjeskasteel. Het is het grootste gebouw van Hongarije en het 3 na grootste parlementsgebouw van de wereld. Het is dan ook maar liefst 268 meter breed  en heeft een oppervlakte van 17.745 m2. Er zijn zo’n 700 kamers en alle trappen binnenin zijn samen 20 kilometer lang. Er is 40 kilo bladgoud en ruim een half miljoen edelstenen gebruikt voor de aankleding.

Het duurde dan ook even voor het gebouw klaar was: 17 jaar. In 1904 werd het opgeleverd. Als het parlement er niet zetelt, worden er rondleidingen gegeven. Kun je mooi eens binnen gluren. Als EU-ingezetene kost dat €7,- per persoon. Maar als u ons een beetje kent, weet u dat we niet perse de binnenkant hoeven te zien. Nee, wij zitten nog steeds in de rondvaartboot. Die vaart dus tot dit punt. Daar draait hij om, want even verderop is het ongeluk met de Koreanen gebeurt. Vanaf daar is de Donau afgesloten, tot de rampboot is gelicht. Aan de kant bij die plek zie je ook allemaal cameraploegen staan.

Doordat een deel van de route is afgesloten, is de rondvaart een kwartiertje korter: hij duurt nu een uur. Om half 8 staan we weer aan wal. En wandelen we terug richting ons appartement. We lopen door een straatje waar allemaal restaurants zitten. We zien een hamburgerrestaurant, Lucky 7. Ziet er goed uit, daar hebben we wel zin in. De eigenaar is ontzettend aardig en de hamburgers met friet erg lekker. Het is niet supergoedkoop, we zijn inclusief fooi €27,50 kwijt. Het lekkere eten en de sympathieke ober maken het allemaal goed. Op weg naar ons appartement komen we langs een supermarktje, waar we wat flesjes drinken inslaan. Dan lopen we terug. We gaan lekker douchen, beetje bijkomen en dan slapen.

---

Vandaag starten we onze rondreis door Midden Europa. Onderweg naar Slowakije hebben we 2 stopjes en een mooie route gepland. Het eerste stopje is een half uurtje rijden: Slot Gödöllö. Dat is een slot met een tuin erbij. En niet zomaar een slot: het is een van de beroemdste keizerlijke paleizen uit de Hongaarse geschiedenis. Dit was namelijk het paleis van… Keizerin Sissi. Jawel. Wat die in Hongarije deed? Oh, dat was in de tijd dat Oostenrijk en Hongarije een dubbelmonarchie vormden. Ze verbleef graag in dit kasteel en de Hongaren waren dol op de mooie keizerin.

Om een lang verhaal kort te maken: wij denken dat het slot een mooie plek is om te ontbijt-picknicken. Daarom haal ik vanochtend bij de bakker hier om de hoek in Boedapest lekkere belegde broodjes. We checken uit ons hotel en laten onze parkeerkaart afstempelen voor 10% korting. Dan wandelen we naar de parkeergarage. We geven onze kaart af en betalen €31,24. Dat is inclusief de korting: auch! We wachten bij deur 2 tot onze auto eraan komt. Dat gaat natuurlijk weer volledig automatisch. We laden onze spullen in en dan kunnen we op pad.

Zoals gezegd, is onze eerste stop in Gödöllö. Daar blijkt dat je moet betalen om te parkeren, Met Hongaars muntgeld. En dat hebben we niet. We hebben namelijk nog steeds geen Hongaars geld gehaald. Komt omdat we niet meteen een bank zagen. Het bleek ook al snel dat we in Boedapest overal met creditcard of met euro’s konden betalen. Wel zo gemakkelijk, dus we hebben ook geen moeite meer gedaan. Maar ja, nu hebben we Hongaarse muntjes nodig. We willen geen boete riskeren. Daarom kijk ik even snel bij het slot, terwijl Andy in de auto wacht.

Dan gaan we verder. Kijken we straks wel of we ergens een leuk plekje zien om te eten. We hebben eerst een stuk snelweg. En honger. Ach, dan stoppen we toch bij een parkeerplaats. Daar staan meestal picknicktafels. Hier ook, dus we eten ons eerste broodje op. Dan verder, naar het plaatsje Eger. Hier hebben we hetzelfde probleem als in Gödöllö: we moeten parkeergeld betalen. Dus doen we hetzelfde als daarstraks: ik werp een blik op het centrum, terwijl Andy in de auto wacht. In de flits dat ik het heb gezien, kan ik bevestigen dat Eger een leuk plaatsje is.

We gaan maar weer verder. Dat is over een prachtige route door het Bükki Nemzeti Park. Over de heuvels door een bossig en bochtig gebied. Mooi hier! Er is alleen gebrek aan parkeerplaatsjes. We stoppen ergens op een houthakkerspad om ons 2^e broodje op te eten. We toeren nog even verder, tot we weer in de bewoonde wereld uitkomen, in Miskolc. Vanaf daar gaan we door naar onze eindbestemming. De weg is hier wat minder goed en de omgeving niet super interessant.

Vlak voor de grens met Slowakije stoppen we even om paspoorten en autopapieren te pakken. Om er vervolgens achter te komen dat er helemaal geen grens is. We kunnen gewoon doorrijden. Voor we er erg in hebben, zijn we in Slowakije. Shit, want volgens mij moesten we een tolvignet kopen. Bij de grens leek me logisch, maar die is er dus niet. We zien verder ook geen bordjes of zo van plaatsen waar je het vignet kunt kopen. Nou ja, dan rijden we wel naar ons hotel, zien we morgen wel verder.

Oh wacht, we zijn natuurlijk weer in een nieuw land. Land #62: check! We slapen vanavond in Košice. Dat is na hoofdstad Bratislava de grootste stad in Slowakije. Maar daar merk je niets van, het doet alles behalve groots aan. Ons hotel blijkt boven Rosto Steakhouse te zitten. Daar verkopen ze dry aged meat. Kijk, dat willen we al heel lang eens proeven, dus dat komt mooi uit! Maar eerst parkeren. Zo’n beetje naast het pand is een parkeerplaats, waar je in het weekend gratis kunt parkeren. Tenminste, vanaf zaterdags 13 uur. Dat is natuurlijk voordeliger dan voor een tientje privé parkeren bij het hotel zelf.

We checken in en worden naar onze kamer op de 1^e verdieping gebracht. Dat is dus boven het restaurant. Met de tussendeur dicht hoor je daar niets van. Onze kamer is trouwens erg gezellig. Als we zijn geïnstalleerd en even bijgekomen met een kop koffie, gaan we Košice verkennen. Want dat is een erg leuk plaatsje. Er is een mooie kathedraal met een schattige kapel, een niet zo mooie Urban Tower en een zingende fontein. Nou ja, er is een fontein dat doet wat een fontein doet en er is een geluidsinstallatie waaruit muziek komt. Niet perse op elkaar afgestemd.

Er zijn gezellige terrasjes en prachtige pandjes. En er is het pest-monument, ook wel Immaculata genoemd. Dit beeld stamt uit 1720 en werd gemaakt ter nagedachtenis aan de vele slachtoffers van de pestepidemie die er in 1709-1710 heerste. Je kunt trouwens met een treintje door de stad rijden. Of lekker wandelen, zoals wij. Al met al is het hier erg mooi en erg gezellig. Na onze wandeling frissen we ons even op op onze kamer, voor we beneden gaan eten.

We hebben hoge verwachtingen van ons vlees. En dat is nooit handig, want dan kan het wel eens tegenvallen. Zoals nu… Andy bestelt de steak, ik de entrecote. Het is best lekker hoor. Maar om nou te zeggen super speciaal… Of 9 euro per ons waard… Nee, niet echt. Het valt wat dat betreft erg tegen. Net zoals de rekening, want we zijn voor deze maaltijd van een lap vlees met frietjes €70,- kwijt. €75,- met fooi. Nou ja, we weten nu hoe dry aged vlees smaakt. Vink.

Terug op onze kamer ga ik eerst dat tolvignet regelen. Ik had thuis blijkbaar niet goed gekeken, want het blijkt dat dit ook voor Slowakije een digitaal vignet is. Het kost €10,- voor 7 dagen. Ziezo, is dat ook in orde. We zijn best een beetje moe van deze mooie dag. Dus relaxen we op onze kamer, tot we vinden dat het bedtijd is.

---

Ontbijt is inclusief bij dit hotel en we kunnen aanschuiven wanneer we willen. Dat doen we rond 9 uur. We kunnen eieren naar keuze bestellen en broodjes met beleg pakken. Als we vol zitten, pakken we de laatste spullen in en checken uit. Tijd om Slowakije verder te verkennen.

We rijden eerst door een prachtig gebied naar Spis. Daar is een kasteel, Spissky Hrad. Of eigenlijk is het een ruïne en het staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het stamt uit de 12^e eeuw en ligt erg mooi op een bergje. Het is er druk. Jaarlijks komen hier zo’n 200.000 bezoekers. Gelukkig hebben wij niet de behoefte om erin te gaan. Ik wil graag een paar foto’s maken en Andy wil er wel even met de drone vliegen.

We rijden verder, het Tatra gebergte in. En dat is een aangename verrassing! We komen langs prachtige besneeuwde bergen. Het is hier wel erg mooi, zeg. Tot nu toe mooier dan wat we van Hongarije hebben gezien. Tegen het Tatra gebergte aan ligt het plaatsje Poprad. Dat zou een gezellig plaatsje moeten zijn. En dat klopt wel een beetje. Nou ja, het is nou ook weer niet echt spectaculair en ik zou er niet voor omrijden. Maar prima om er een kop koffie met apfelstrüdel te nemen. Wat wij dan ook doen.

Van Poprad gaan we naar het Liptov Village Museum. Dat is een openluchtmuseum met mooie authentieke huizen. De entree is 6 euro per persoon. Het is niet supergroot, maar leuk om even door te wandelen. Als we willen, kunnen we om 3 uur met de rondleiding mee. Hoeft niet, we moeten nog een stukje rijden naar ons volgende onderkomen. Dat is in Prievidza, bij Penzion Relax. Als we daar aankomen, komt er net een Duitser naar buiten.

Tenminste, op mijn vraag of dit Penzion Relax is, antwoord hij “I’m German”. Dus antwoord ik “I’m Dutch”. Geen idee wat we met deze informatie moeten. Anyhow, het pension is gesloten. Huh? Maar we hebben een reservering! Oh, wacht even dan. De Duitser gaat naar binnen en komt even later terug. Het is goed, kom maar. Blijkbaar hebben de eigenaren spontaan besloten een weekje vakantie te nemen. Dat hebben ze ons alleen niet laten weten. Gelukkig kunnen we dus wel hier overnachten.

We krijgen een geweldig grote kamer. Het heeft een zitgedeelte, aparte badkamer en natuurlijk een slaapgedeelte. Voor het avondeten zullen we op pad moeten. Want hoewel er ook een pizzeria bij dit pension hoort, is dat – u raadt het al – gesloten. En dat is jammer, want we hebben best zin in een simpele pizza. We hebben gisteren immers al uitgebreid en best een beetje duur gegeten. Maar eerst even boodschappen doen, want we zijn bijna door ons drinken heen.

We tikken “Tesco” in op de navigatie. Er zit er 1 middenin het centrum. Oh, daar kan je de auto niet makkelijk kwijt. Laat maar, dan gaan we wel naar Kaufland. Daar hebben ze wel een ruime parkeerplaats, maar geen normale flesjes drinken. Zucht. Driemaal is scheepsrecht: ik vind nog een andere supermarkt. Die verkoopt wel wat we zoeken. En om de hoek zit een pizzeria. Die ziet er alleen niet heel aantrekkelijk uit, met een terras vol bierdrinkende mensen. Laat maar.

Ik tik een andere pizzeria in en we rijden er naartoe. Hmm, ziet er ook niet uitnodigend uit. Zou er geen McDonalds zitten? Ja, die hebben ze! En die is aan het verbouwen… Grrr. Nu wordt het vervelend. Nieuw plan: ik heb nog 2 noodle soepjes. Halen we bij de supermarkt broodjes en kaas. Kan prima. Dus gaan we weer naar een supermarkt. Dan kunnen we eindelijk terug naar ons onderkomen en een avondmaaltje bereiden.

Er is niets mis met ons provisorisch diner. Beetje kamperen op de hotelkamer. Na het eten doen we weer hetzelfde als anders: lekker relaxen en dan slapen.

---

Hoewel het pension eigenlijk gesloten is, kunnen we er naast overnachten ook ontbijten. Dat is mooi, want we willen liefst zo snel mogelijk uit deze plaats vertrekken. Wat een griebus is het zeg. Anyhow, we hebben om 9 uur ontbijt besproken. We krijgen veel teveel broodjes met beleg en heerlijke roerei. We rekenen af: het hotel was al betaald, maar we moeten nog 1 euro pp toeristenbelasting betalen en 5,- pp voor het ontbijt.

Dan rijden we eerst naar het naastgelegen Bojnice. Daar is een mooi kasteel. Het zou niet misstaan in Disneyland, want het lijkt wel een sprookjeskasteel. Tegenwoordig is het een museum. En het is gesloten. Maar dat geeft helemaal niet, want het gaat ons toch niet om de binnenkant.

Van het kasteel rijden we naar Bratislava. Dat is de hoofdstad van Slowakije. Het ligt op een steenworp afstand van Wenen: nog geen 60 kilometer verderop. Daardoor zijn ze goed te combineren in 1 tripje. Als je vliegtickets die kant op zoekt, kun je dus prima beide steden overwegen. Anyhow. We komen er rond half 2 aan.

Ons appartement zit middenin de winkelstraat. Maar dan in een doodlopend steegje, achteraan. Oftewel: heerlijk rustig, middenin de stad. Moeten we het wel eerst zien te vinden. De navi stuurt ons naar een steegje achter de straat. Ik vraag aan een bewoner die toevallig in zijn tuin staat, of hij ons appartement kent. Dat kent hij en hij wijst ons de weg.

Ik loop er naartoe en krijg instructies hoe we er met de auto kunnen komen. Met die aanwijzingen rijden we het steegje in, waar we onze auto voor de deur kunnen parkeren. Gratis! Onze kamer is keurig, niets op aan te merken. Als we zijn geïnstalleerd, gaan we Bratislava verkennen. Dat is geen grote stad. Tenminste, het oude centrum is dat niet. Dat kun je prima in een halve dag verkennen. Een hele dag zal ook wel lukken, maar wij hebben nu eenmaal een halve dag tijd.

We wandelen via Michael’s Gate door de gezellige Michalska Street. Zo komen we op de Hlavné Namestie uit. Dat is het centrale plein van de stad en het hart van de Old Town. We lopen verder, het plein over. Daar staat Schöne Náci. Dat is een zilveren beeld van ene Ignac Lamar, ooit een markant figuur in de stad. Een stukje verderop ligt Cumil op straat. Cumil is de “man at work”. Het lijkt of hij in een put hangt.

Nog een stukje verder is Hviezdoslavovo Námestie, dat eruit ziet als een boulevard. Als je deze straat oversteekt, kom je bij de Donau. Net zoals in Boedapest stroom die door deze hoofdstad. Er liggen 2 grote Donau-boten aangemeerd. Dat verklaart al die groepen bejaarden in de stad, die met gids op pad zijn.

Om de Donau over te steken, kun je de “langste tuibrug ter wereld met één pyloon en één brugdek” gebruiken, de Most SNP. Bovenop de pyloon staat een UFO. Dat is een restaurant-with-a-view. Vanaf 85 meter hoogte heb je natuurlijk een geweldig uitzicht over de stad. Wij blijven aan deze kant van de Donau en genieten op een bankje van het warme weer.

We wandelen rustig terug, richting Michael’s Gate. We zien een terrasje, waar we een heerlijke verse fruit smoothie nemen. Dan het laatste stukje naar ons appartement. We gaan eerst even bijkomen van de warmte: het is bijna 30 graden vandaag. Om 7 uur is het nog steeds heerlijk buiten, dus wandelen we terug richting stad.

Daar zit een pizzeria en dat is precies waar we zin in hebben. We bestellen allebei een lekkere pizza en zijn daar 20 euro voor kwijt. Aan de overkant zit een ijstentje, waar we het toetje nemen. We lopen nog even langs het presidentiële paleis en dan terug naar ons appartement. As ususal: relaxen & slapen.

---

We hebben een lange rijdag voor de boeg. Dus dan komt het goed uit dat we vroeg wakker zijn. We hadden bedacht om voor het ontbijt aan de overkant bij Subway een broodje te halen en die onderweg ergens op te eten. Zó jammer dat die Subway vandaag pas om 10 uur open gaat. Nou, dan niet hoor, dan kijken we onderweg wel.

Om 9.15 zitten we in de auto, ready to go. Eerst de stad uit en dan richting Hongarije. Ook nu is de grens weer open, we hoeven niet te stoppen en kunnen zo terug Hongarije in rijden. Niet ver van de grens is het plaatsje Szombathely. Dat is de oudste stad van Hongarije en schijnt leuk te zijn.

Je moet er alleen betalen om te parkeren. We hebben nog steeds geen Hongaars geld en aangezien er net iemand rondloopt om te controleren op parkeerkaartjes, rijden we maar door. Ons volgende stopje is in Körmend. Daar is een mooi landhuis. Of wat er van over is. Het ziet er niet heel erg goed onderhouden uit.

Eigenlijk is het een museum. Ons gaat het om de buitenkant en om de toiletten die ze in 1 van de bijgebouwen hebben. We doen alleen een plasje en gaan dan weer verder. We toeren gezellig door Hongarije naar de grens met Slovenië. En dat is niet heel spectaculair. We zijn niet zo onder de indruk van het landschap van Hongarije.

Maar wel van dat van Slovenië! Al snel na de grens wordt het bergachtig, met allemaal schattige dorpjes. Net Oostenrijk. Of misschien wel mooier. De grens van Hongarije naar Slovenië is ook open. We merken bijna niet dat we land # 63 zijn binnengereden. Op de snelweg A5 rijden we vrijwel meteen door een tolcontrole.

Shit, we hebben nog geen vignet. Voor Slovenië kun je die nog niet digitaal kopen. We hebben alleen nog geen plek gezien waar ze fysieke vignetten verkopen. Er was immers ook geen grens. We hebben er dus nog geen aangeschaft. Gelukkig komt er snel een benzinepomp, waar ze verkocht worden. Voor 15 euro mogen we 7 dagen gebruik maken van de Sloveense wegen.

We zetten koers naar Maribor. Dat blijkt een hele gezellige plaats aan de Drau te zijn. Nee, dat is geen typefout, zo heet de rivier die vanuit Oostenrijk Slovenië binnenstroomt. Maribor heeft een knus oud centrum, dat prachtig aan de rivier ligt. Omdat het ook vandaag erg warm is, hebben we na onze wandeling over de burg en door het centrum wel zin in drinken. Dus kiezen we een terrasje uit voor een koel drankje.

Dan zetten we koers naar onze eindbestemming, Ljubljana. Dat is namelijk nog 1,5 uur rijden. Het is inmiddels half 3, dus het wordt tijd om door te rijden. We volgen de snelweg, maar dat is geen straf. Het is hier erg mooi. In Ljubljana hebben we een appartement middenin de stad. Parkeren kan bijna voor de deur. Tegen betaling; we komen er overmorgen, als we vertrekken, achter wat dat kost. Zal niet weinig zijn, ben ik bang.

We hebben trouwens alweer een heel groot appartement. Er is een woonkamer met een bank en een huge tv. Dan de slaapkamer, in het volgende vertrek. En natuurlijk een badkamer. Ziet er prima uit. We nemen eerst een kop koffie en gaan dan naar het centrum voor een hapje eten. Aan het water zijn allemaal terrasjes en we kiezen een tafeltje aan de waterkant. Ze hebben pizza’s en burgers. Ach, doe nog maar een keer. Het is weer lekker, maar niet heel goedkoop: 25 piek (30 met fooi).

We horen verderop een hoop lawaai. Daar gaan we even kijken. Er is een evenement aan de gang. Mensen rennen steeds heen en weer naar het kasteel, dat bovenop de heuvel aan de overkant van het water ligt. Ondertussen staat er op het podium op het Prešeren Square een band te spelen. Best een goede zangeres. We blijven even luisteren en mensen kijken.

Om de hoek is een ijsstalletje. Daar hebben we wel zin in, als toetje. We vragen wat er precies aan de hand is. Nou, dat heen en weer rennen dus. Dat zou eigenlijk vorige week zijn, maar toen regende het te hard. Waarom op dinsdag? Geen idee, waarschijnlijk waren de weekenden al bezet met andere events. Oh okay.

Na ons ijsje lopen we terug richting appartement. We bewaren de rest van de stad tot morgen. We blijven hier namelijk 2 nachten, dus hebben we morgen de hele dag de tijd. Nu gaan we weer lekker relaxen en dan slapen.

---

Vandaag gaan we Ljubljana bekijken. Dus kunnen we rustig opstaan, wassen, plassen en aankleden. Om 10 uur gaan we op zoek naar ontbijt. We komen bij hetzelfde tentje uit als waar we gisteravond aten. Want dat serveert ook ontbijt. Is niet al te goedkoop, maar dat is het tot nu toe sowieso niet. In geen van de landen waar we nu zijn geweest. Gewoon Europese prijzen. Voor ons ontbijt van 2 worstjes met een gebakken ei, plakje toast en koffie betalen we dan ook 20 piek.

Als we het op hebben, wandelen we op ons gemak naar de St. Nicholas kerk. Die gaat om 11 uur open en tegen betaling van 2 euro pp mogen we de binnenkant bewonderen. En dat is erg mooi. De koepel is prachtig beschilderd, er is een indrukwekkend orgel en een mooi altaar. Of hoe dat ook allemaal heet in kerk-termen.

Na de kerk zoeken we de funicular. Net als in Budapest kun je daarmee omhoog naar een kasteel. Een retourtje kost 4 euro pp. Je kunt ook meteen toegang tot het kasteel kopen, voor 15,- extra. Dat hoeft van ons niet, we willen gewoon van het uitzicht genieten. Dus nemen we alleen de lift naar boven.

Het uitzicht is mooi, maar we zitten niet hoog genoeg om bijvoorbeeld de Triple Bridge te zien. En dat is jammer, want van boven zie je pas goed hoe speciaal die is. De officiële naam van de brug is Tromostovje, wat gewoon Sloveens is voor “3 bruggen”.

Ooit was het 1 brug, maar omdat men bang was voor opstoppingen, werd in 1929 aan elke kant een voetgangersbrug gemaakt. Sindsdien is het de Triple Bridge. Van bovenaf zie je pas goed dat het er 3 zijn. Maar ja, we zitten dus niet hoog genoeg.

Als we zijn uitgekeken, nemen we de funicular weer terug naar de begane grond. En dan beginnen we aan onze wandeling door de stad. Als eerste komen we langs de Robba fontein op het Mestni Trg Square. Eigenlijk heet het “Fountain of the Three Carniolan Rivers” en het symboliseert de 3 rivieren in Slovenië.

Daarna komt het Stari Trg Square met de Herculesfontein. Vanaf hier kun je naar het kasteel klimmen. Of niet, dat kan ook. Wij slaan in elk geval af naar het water. Langs de kade lopen we terug richting centrum. Nou ja, tot we een terrasje tegenkomen. Dat blijkt bij een theehuis te horen. Dus nemen we thee en een taartje. En daar zijn we dan weer 20 piek voor kwijt.

We steken de rivier Ljubljanica over via de Cobblers’ Bridge. Die brug is ’s avonds leuk, als de lantaarns die erop staan, aan zijn. Wij nemen de brug naar Congres Square en het naastgelegen park. Daar gaan we eens lekker in de schaduw op een bankje mensen kijken. Altijd leuk. En schaduw is welkom, want het is alweer erg warm vandaag.

We lopen verder en komen weer op het Prešeren Square uit. Daar is het gezellig druk, wat het er volgens mij altijd wel is. Het is het belangrijkste plein van de stad. Vergelijkbaar met de Dam in Amsterdam. Hier komt de Triple Bridge op uit. En hier staat een standbeeld van nationaal dichter en naamgever van het plein, France Prešeren.

Aan deze kant van de stad vindt je veel art deco. Met als hoogtepunt het prachtige gebouw van Vurnik House, de voormalige bank. Daar kunnen we alleen niet makkelijk komen, want de straat is deels afgesloten. Er is iets te doen in het Grand Union Hotel, met een hoop bobo’s. Er staan tenminste allemaal luxe zwarte auto’s voor de deur en er is een hoop politie-escorte.

Nou ja, dan gaan we wel verder. We wandelen door naar onze eigen brug, de Drakenbrug. Officieel heet die Zmaski Most. Aan beide kanten van de brug vind je 2 grote stenen draken. Komt door de Griekse prins Jason, die Ljubljana heeft gesticht. Tijdens zijn tocht moest hij in de moerassen rond de stad een draak doden. Nou, dat deed hij natuurlijk eventjes. Sindsdien is de draak het symbool van Ljubljana.

Wij gaan eerst terug naar ons appartement. Het is namelijk inmiddels 4 uur geweest en we zijn warm en een beetje moe. We hebben dan ook een behoorlijke tijd in de stad doorgebracht. Wat trouwens een heerlijke stad is. Alles is goed te belopen, iedereen spreekt uitstekend Engels, bediening is overal vriendelijk en er hangt een lekkere relaxte sfeer. Prima voor een stedentrip! Neem alleen wel je portemonnee mee, want de prijzen zijn er aardig Hollands.

Als we een beetje zijn bijgekomen, gaan we op pad voor het avondeten. We kijken eerst aan de andere kant van het water. Naast het enige restaurant dat we er vinden, is een volleybalwedstrijd bezig. Mwa, laat maar, daar zitten we liever niet naast. We wandelen naar de Triple Bridge. Hier zien we ook niet echt iets geschikts.

Dan wandelen we wel weer terug naar de terrasjes aan het water, waar we gisteren en vanochtend ook aten. En zo komen we weer bij hetzelfde tentje terecht. Vandaag neemt Andy de burger en ik de pizza. Dan is het tenminste niet helemaal hetzelfde als gisteren. De prijs is wel weer gelijk: 25 piek en 30 met fooi. Zo, we vinden het wel mooi geweest. We gaan maar eens terug. Lekker douchen, relaxen en slapen.

---

Vandaag hebben we een lange dag voor de boeg. We gaan door de Sloveense Alpen toeren. We zijn al op tijd wakker. Voor het ontbijt hadden we bedacht om iets te halen bij de bakker op de hoek. Ik haal er snel even börek en tostibroodjes. Om 9 uur zijn we ready to go.

Eerst moeten we uit onze straat zien te komen. We konden bijna voor de deur van ons appartement parkeren, maar dat moet wel betaald worden. Daarvoor is er aan het begin van de straat een slagboom waar je een kaartje kunt trekken. En aan het einde een betaalautomaat. Het lukt niet om bij de uitgang zelf te betalen. De kaart wordt niet geaccepteerd. Dan bij de automaat die er een meter vanaf staat.

Ook nu lijkt het niet te lukken. Maar na een paar keer opnieuw invoeren komt er een nieuwe kaart uit de automaat. Die kan ik weer invoeren om te betalen. Auch: €23,40. Nou ja, zoiets had ik eigenlijk wel verwacht. Het moet contant betaald worden. Tenminste, het lukt me niet met een pas te betalen. Gelukkig heb ik ook cash en heb ik het zelfs gepast. Ziezo, nu kunnen we de straat uitrijden en op weg.

Onze eerste bestemming is het Meer van Bled. Dat is een populaire plaats voor toeristen. En dat merken we dan ook op weg er naartoe. Ook bij het meer zelf is het aardig druk. Wel terecht, want het is een schitterend meer. In het meer is een klein eilandje met een schattig kerkje erop. Daar kun je naartoe roeien als je wilt, zodat je de fresco’s aan de binnenkant kunt bewonderen. Er gaan ook overdekte gondola’s naartoe. Of je springt gewoon in het water en zwemt, ook lekker. Vooral met deze temperatuur: het is alweer 26 graden.

Er is ook een mooi kasteel, op een rots langs de waterkant. Vanaf waar wij staan zie je op de achtergrond de besneeuwde bergen van de Sloveense Alpen. Schitterend! Ze zeggen dat dit het oudste kasteel van Slovenië is, gebouwd in 1011. Ook het kasteel kun je bezoeken. Verder kun je hier nog rodelen, met het toeristentreintje mee of een mooie wandeling maken. Of je gewoon verbazen over het ongelofelijk blauwe water. Al met al een perfect plaatje.

Beetje jammer alleen dat er zo weinig parkeerplaatsen zijn om te stoppen. We vinden er uiteindelijk eentje, bij de camping van Bled. We gaan aan de rand van het meer zitten om ons ontbijt op te eten. Dat zijn die broodjes die ik vanochtend in Ljubljana bij de bakker haalde, weet u nog? Na de broodjes gaan we verder. Of eerst betalen voor het parkeren: 3 piek maar liefst voor nog geen half uur. Afzetters.

We rijden door naar Bohinj. Daar is ook een groot meer en daar is het een stuk rustiger dan hier in Bled. Zeggen ze. Ze zeggen ook dat dit meer mooier is dan dat in Bled. Dat vinden we wel meevallen. Bled vinden wij toch echt mooier. Als je wilt, kun je vanuit Vogel, een klein stukje verderop, met een kabelbaan naar boven. Heb je een geweldig uitzicht. Ik vond alleen de kaartjes nogal duur: €24,- per persoon voor een retourtje. Dat gaan we niet doen.

Nee, we rijden terug naar Bled en richting het Triglav National Park. De eerste 15 kilometer na Bled gaat over de snelweg. Dan kunnen we afslaan naar het National Park. En zo begint een prachtige tocht door de bergen. Het Triglav NP ligt in de Julische Alpen en het is één van de oudste nationale parken van Europa. Daardoor blijft de natuur hier ongerept. Er gaat 1 autoroute door het park. Verder wordt je uitgenodigd zoveel mogelijk te wandelen, fietsen, hiken, raften of te paragliden.

En natuurlijk kun je hier in de winter skiën. Je vindt hier behalve bergen ook heldere meren, watervallen en fantastisch blauwgroen water. Wij nemen de kronkelende weg met haarspeldbochten, naar de Vrsic Pas. Wauw, wat is het hier mooi! De haarspeldbochten zijn genummerd. Als ik goed heb opgelet, zijn het er 41. Op het hoogste punt in het park zitten we op 1600 meter hoogte. Dat valt op zich nog wel mee. Op die top is een restaurant en een grote parkeerplaats, zodat je er de benen kunt strekken of door de sneeuw kunt wandelen. Inderdaad, sneeuw.

De weg naar beneden is natuurlijk net zo mooi. We volgen de rivier, die een schitterende lichtblauwe kleur heeft. En waar de rivier een meer vormt, heeft het een prachtige smaragdgroene kleur. We stoppen bij de Velika Korita Kloof, ook wel Soca Gorge genoemd. Daar is een houten bruggetje over het water. Geen idee wat we moeten verwachten…  Oh wauw! Onder ons zien we hoe het geweldige blauwe water tussen de rotsen door raast. Magnifiek.

Aan het einde van deze route komen we bij de Slap Boka Viewpoint. De Slap Boka is een imposante waterval, waarvan het water in een rivier en meertje eindigt. En dat heeft weer die fantastische lichtblauwe kleur. Je ziet de waterval vanaf de weg, je hoeft er geen zware hikes voor te maken. Aan de ene kant is een parkeerplaats, aan de andere kant een pension met een nog grotere parkeerplaats. Genoeg plek om veilig te stoppen dus.

Goed, tijd om koers te zetten richting de laatste bezienswaardigheid voor vandaag. Dat is het Predjama Castle, niet ver van waar we vannacht slapen. En dat is nog zo’n 1,5 uur rijden. Het laatste stuk gaat over een smalle, bochtige weg, die even later overgaat in een gravelweg. Niet de prettigste route, als je al de hele dag bochtjes hebt gereden. Gelukkig is het kasteel het waard. Dit bijzondere gebouw is in de ingang van een grot gebouwd. Het is het enige grotkasteel in de wereld dat nog helemaal intact is.

Er hoort nog een mooi verhaal bij, over kasteelheer Erazem. Die had de keizer ernstig geïrriteerd. Om te ontsnappen aan de wraakacties, trok hij zich terug in dit familiekasteel. Het keizerlijke leger blokkeerde de ingang en dacht zo Erazem uit te hongeren. Ze wisten echter niet dat je via het geheime grottenstelsel makkelijk in de vallei verderop kon komen, waar eten te vinden was. Deze situatie duurde een jaar. Toen werd Erazem verraden. Terwijl hij zich op de zwakste plek van het kasteel bevond – de wc – werd hij door 1 kanonskogel geraakt. En wat denk je? Hartstikke dood.

Goed, tijd om ons onderkomen voor vannacht op te zoeken. Dat is nog een kwartiertje rijden, in Postojna. We bellen aan en worden vast binnengelaten in ons appartement, terwijl de eigenaresse eraan komt. We handelen het inchecken en de financiën af. De kamer zelf is al betaald, we moeten alleen nog 4 piek toeristenbelasting betalen. We vragen meteen advies voor het avondeten. De dame raadt 2 restaurants aan, een luxe en een pizzeria. Aangezien we al 3 keer pizza op hebben, gaan we voor luxe.

Maar eerst even naar de supermarkt. Er zit een grote Mercator op de hoek van de straat. Daar slaan we drinken in en brood met beleg voor morgenvroeg. Als we dat hebben opgeruimd in onze kamer, lopen we naar het centrum van Postojna. Postojna is trouwens beroemd om haar grotten. Hier bevindt zich de op 1 na grootste druipsteengrot ter wereld. Dat kennen we al van Han in België, waar we nog niet zo lang geleden zijn geweest. Vandaar dat we het hier niet gaan bezoeken.

Nee, wij zoeken restaurant “Štorja pod stopnicami”. Dat is een kwartiertje lopen en ligt aan de rand van het Mestni Park in het centrum. Het serveert alleen lokale, Sloveense gerechten. Andy neemt een T-bone steak met truffelsaus en ik parelhoen. Heerlijk hoor! Voor het toetje is er keus uit 2 gerechten, dus bestellen we die allebei. Het is heel apart, maar wel lekker. We rekenen af: €75,- (€80,- inclusief fooi). We hebben heerlijk gegeten, hoewel we niet helemaal vol zitten. Dat heb je met die luxe restaurants…

We wandelen op ons gemak terug naar onze kamer. Business as usual: relaxen en lekker slapen.

---

Vandaag is deels een reisdag, met aan het einde iets waar ik erg naar heb uitgekeken. Maar dan moeten we wel eerst naar Kroatië. Dus is het handig dat we al om 8 uur wakker zijn. Gisteren hadden we broodjes en beleg gehaald bij de supermarkt op de hoek. Die smeren we en nemen we mee, om straks ergens onderweg op te eten. Om 9 uur zitten we in de auto. Het eerste deel naar de grens met Kroatië gaat door het prachtige Slovenië.

Er zijn maar weinig picknickbankjes onderweg. Als we er al eentje zien, is die al bezet. Zo rijden we zonder ontbijt 40 kilometer door, tot we bij de grens zijn. Deze keer wel een echte grens, waar we moeten stoppen. Om Slovenië uit te mogen en Kroatië in. Nou ja, stelt allebei niets voor. We houden onze paspoorten omhoog en mogen doorrijden. We komen op de snelweg langs Rijeka en daar stoppen we ergens op een parkeerplaats. Want we hebben immers nog steeds niet ontbeten.

Met een gevulde maag rijden we verder, langs de mooie Kroatische kust. Deze weg volgen we tot aan Senj. Daar slaan we af, richting Korenica. Want daar slapen we vannacht. We rijden nu de bergen in. Onze guesthouse Rustica blijkt een beetje afgelegen te liggen. Het doet zijn naam eer aan: het is hier heerlijk rustig! We worden tegemoet gelopen door 2 super aardige meiden, die ons naar onze kamer brengen. Inchecken kunnen we in het restaurant verderop aan de weg doen. Kunnen we meteen eten, als we dat willen. Handig bedacht van de eigenaar!

Maar nee, we gaan eerst even een beetje opfrissen, kopje koffie drinken en dan op pad. We hebben namelijk voor vanmiddag kaartjes voor het Plitvice National Park. Omdat dit een erg toeristisch park is, geven ze een maximaal aantal kaarten per dag uit. Vooral in de zomermaanden betekent dat dat je niet op de bonnefooi kunt gaan. Nou ja, kan natuurlijk wel, maar je hebt grote kans dat er dan geen kaarten meer zijn.

Wij hebben kaarten voor toegang tussen 4 en 5 uur. Dan is het als het goed is rustiger dan om 10 uur ’s ochtends. Bovendien is na 4 uur de toegangsprijs ook een stuk voordeliger: €20,50 per stuk in plaats van €34,-. Op 2 kaartjes scheelt dat een behoorlijke slok op een borrel. Het park is tot 8 uur vanavond open, dus we hebben alle tijd om er rond te kijken. Ik heb alleen per ongeluk kaartjes voor ingang 1 geboekt. Per ongeluk, want ingang 2 is dichterbij. Ach, maakt niet uit, zoveel scheelt dat ook weer niet.

We rijden naar ingang 1 en parkeren in de schaduw op de grote parkeerplaats. Eerst wisselen we onze e-cards om voor papieren toegangskaarten. Dan steken we de straat over naar de ingang. We lopen de rij voorbij – we hebben immers al kaartjes. Oh, we mogen echt pas om 4 uur naar binnen. Oeps. We moeten 8 minuten wachten en dan kunnen we doorlopen. En dan zien we meteen al hoe fantastisch het hier is. Wauw, wat een mooie watervallen!

Het park is erg groot en je kunt verschillende routes volgen. Ook kun je het wandelen combineren met een boottocht of een ritje met een shuttlebus. Dat is allemaal inclusief. Overal in het park staan borden met plattegronden, waar de routes op zijn aangegeven. En verder kun je de wegwijsbordjes volgen. Wij volgen route C. Dat gaat eerst best steil naar beneden. Dan over een lange, lange loopbrug langs het prachtige water en de magnifieke watervallen.

Het zijn er immens veel, van gezellige kleintjes tot hele grote, langs de hoge rotswand. Prachtig! Het is toch nog wel een beetje druk, soms moeten we file lopen over de smalle loopbrug. En de wandeling is iets langer dan we hadden verwacht. Maar wat is het de moeite waard! Uiteindelijk komen we bij de “haven” aan, waar we met een bootje naar de overkant kunnen. Er staat een rij en we passen niet allemaal op de eerstvolgende boot.

Na ongeveer een half uur wachten kunnen we aan boord van de volgende boot. Een kwartiertje later zijn we aan de overkant. De boottocht is niet heel bijzonder, overigens. Pas aan het einde zijn weer watervallen te bewonderen. Je kunt vanaf dit punt verder wandelen, naar de andere helft van dit immense park. Of je kunt verder met de shuttlebus. Dat laatste doen wij. Dat wil zeggen: terug, niet verder. Het is inmiddels 7 uur, het park sluit om 8 en we vinden het wel mooi geweest.

De shuttlebus stopt in de buurt van Ingang 1. Vanaf de stop is het nog een minuut of 5 lopen naar de uitgang. Tenzij je net als wij toch weer even stopt, om die prachtige watervallen nu van bovenaf te bekijken. Maar dan gaan we echt. We betalen €5,50 voor het parkeren en rijden dan eerst naar ons guesthouse. Even de tassen afgooien en een beetje opfrissen. Dan gaan we naar Vila Velebita, het restaurant dat bij onze guesthouse hoort.

Het is best druk op het terras. We worden naast een club van 5 Brabantse dames gezet. Die hebben een hoop lol en we kletsen gezellig met ze mee. De baas van het geheel komt om ons in te checken. Want dat moesten we immers nog doen. We krijgen het eerste drankje van het huis. Daarna bestellen we eten. We nemen heerlijke Kroatische grillgerechten, met frietjes en ijs/pannenkoek na. Lekker hoor. En goed betaalbaar: we zijn iets van 3 tientjes kwijt.

Na ons toetje gaan we terug naar onze kamer. Het was een lange maar erg prachtige dag!

---

Het einde van onze vakantie nadert, het wordt tijd om terug richting Boedapest te rijden. Daar hebben we 2 dagen de tijd voor, want we vliegen pas morgenavond terug naar huis. Dus kunnen we vandaag mooi de hoofdstad van Kroatië, Zagreb, bezoeken. Maar eerst ontbijten. Dat doen we weer bij het restaurant aan de weg. Kunnen we meteen uitchecken.

Om in Zagreb te komen, rijden we eerst een eind door landelijk Kroatië. En dat is erg mooi. Het is een prachtig land, met voor ieder wat wils: zee, strand, bergen en leuke steden en dorpen. En natuurlijk zoiets bijzonders als de Plitvice watervallen.

We komen rond 1 uur in Zagreb aan. Het is vandaag erg warm, 30 graden. Daarom besluiten we om met de hop on bus te gaan, in plaats van te lopen met die hitte. Ik zoek een parkeergarage in de buurt van het vertrekpunt. Oh, die is vol. Bummer. Bij de naastgelegen parkeerplaats kunnen we alleen cash betalen. In Kroatische kuna’s. Die hebben we niet.

Dan op zoek naar de volgende parkeergarage. Die blijkt van het Sheraton Hotel te zijn. Maar je mag er wel gewoon gebruik van maken, gelukkig. En we kunnen met creditcard betalen. Dus parkeren we daar en plassen eens in het Sheraton. Dan lopen we naar de markt van Zagreb. Daar is het beginpunt van de hop on. Die gaat om vage redenen 1x per 1,5 uur.

Dat betekent dat we een half uur moeten wachten, als we meewillen. Ach, er is een terrasje met schaduw, we zijn hier nou toch, dus we wachten wel even. Net voor 2 uur komt er een meisje aangehold. De reisleidster. Ze verkoopt ons 2 kaartjes, voor €15,- per stuk. Even later komt de bus er ook aan. Die is normaal open van boven. Omdat het vandaag zo vreselijk warm is, is er nu wel een dak overheen gespannen. Anders verbrand je levend.

Goed, laten we Zagreb gaan bewonderen. En dat gaat uitstekend in deze bus. Dit is de beste hop on tour die we ooit gedaan hebben! De chauffeur rijdt erg goed en rustig en stopt bij de bezienswaardigheden, zodat je een foto kunt maken. Dat was bijvoorbeeld in Boedapest wel anders, met die ene idioot die maar doorscheurde. Nee, dit is erg prettig.

We zien zo aardig wat van de stad. We rijden langs het Nationaal Theater en het Art Pavilion, allebei hele mooie, gele gebouwen. We rijden zelfs helemaal naar de begraafplaats, Mirogoj Cemetery. Dat is misschien wel de meest indrukwekkende begraafplaats ter wereld. Het ligt net buiten de stad. De muren met ronde koepels die het terrein ommuren, zijn erg indrukwekkend en mooi.

Helaas kunnen we er niet “binnen” kijken, want dat schijnt ook imposant te zijn. Nee, we rijden verder, naar de Bovenstad. Want doordat Zagreb op de helling van de Medvednica berg ligt, is er een Bovenstad en een “begane grond”. De weg omhoog is behoorlijk stijl. Daarom vind je ook hier een funicular; de kortste ter wereld.

In de Bovenstad zijn een aantal belangrijke en vooral mooie bezienswaardigheden. Allereerst de Stone Gate. Dat is niet zomaar een poort: het is een heilige doorgang en een bedevaartsoord. De poort werd regelmatig door branden getroffen. Bij die in 1731 ging bijna de hele Bovenstad in vlammen op. Behalve… een schilderij van Maria met kind. Dat bleef ongeschonden.

Het schilderij werd in de poort gezet en daarna beschermd door het altaar dat eromheen werd gebouwd. In de jaren erna groeide de poort uit tot bedevaartsoord. Wij vangen er een glimp van op, als we naar de prachtige St. Mark’s Church rijden. Wat meteen opvalt bij deze kerk is het geweldige dak. Het heeft gekleurde dakpannen met een patroon: erin zijn 2 wapenschilden te zien. Mooi hoor.

Vanaf het St. Mark’s plein rijden we naar de schitterende St. Stefanus kathedraal. Daar stoppen we een half uurtje. Kunnen we even uitstappen en rondkijken. We nemen een kijkje binnen in de kathedraal. Mooi, maar niet zo mooi als die van Ljubljana. Tegenover de kathedraal is de markt, Dolac. Of eigenlijk: wás de markt. Op zaterdag is de markt tot 3 uur en ze zijn hem aan het afbreken.

Geeft niet, we moeten onderhand weer terug naar onze bus. Het blijkt nog slechts een paar minuutjes rijden te zijn naar het beginpunt. De tour zit erop. We wandelen terug naar het Sheraton. Gelukkig is het parkeren een stuk goedkoper dan waarschijnlijk het hotel. We hoeven slechts €5,- te betalen. En dat kan met creditcard, dus dat is handig.

Zo, nu rijden we naar onze eindbestemming voor vandaag. Dat is in Varazdin, ongeveer 50 kilometer vanaf de grens met Hongarije. We zoeken en vinden ons hotel en krijgen een mooie zolderkamer. Waar de airco niet werkt. Hij maakt een enorm kabaal, maar geeft geen koele lucht. Dat was dit weekend in meer kamers het geval, aldus de receptioniste.

We kunnen een andere kamer krijgen, maar dat is een standaard kamer. Blijkbaar had ik een luxere geboekt. Als we die standaard kamer niet willen, kunnen we ook een appartement krijgen, een kilometertje verderop. Voor hetzelfde geld en nog steeds inclusief ontbijt morgenochtend. Hé, wat vervelend, een heel appartement in plaats van een zolderkamer… Nou, doe ons die maar!

We rijden naar het appartement, dat erg mooi en ruim is. Bijna groter dan ons huis. En de airco doet het uitstekend. Varazdin blijkt trouwens een erg leuke plaats te zijn. Als we zijn geïnstalleerd, rijden we naar het centrum. Daar is een prachtig kasteel. Verder zijn er leuke straatjes met mooie panden.

Voor het avondeten raadde de aardige receptioniste ons restaurant Verglec aan. Vooruit, dan gaan we daar eten. We kunnen lekker buiten op de patio zitten. We hebben wat moeite te kiezen wat we willen eten. Teveel keuze. De serveerster adviseert ons het mixed grill pakketje. Doe dat maar. We krijgen veel teveel vlees, frietjes en een salade.

Het is heerlijk, maar we kunnen het lang niet op. En het is helemaal niet duur, vergeleken met de restaurants in Slowakije en Slovenië. We zijn net €25,- kwijt. Helaas kunnen we geen fooi via de creditcard geven. We hebben natuurlijk nog steeds geen kuna en in euro’s is het kleinste een briefje van 20. Dus geven we geen fooi, geheel tegen onze gewoonte in. Sorry!

We wandelen nog even door het mooie oude centrum en gaan dan terug naar ons appartement. Het is inmiddels alweer tegen tienen, tijd om naar bed te gaan.

---

We zijn alweer op tijd wakker vandaag. Om 9 uur zijn we helemaal klaar en gepakt. We rijden van ons appartement naar het pension zelf en schuiven aan voor het ontbijt. De eigenaar is er nu en die verontschuldigt zich ook nog eens voor de niet werkende airco. Ben je mal, het appartement was heerlijk! Het ontbijt ook: zeer uitgebreid. Nou ja, daar betalen we dan ook die €70,- totaal voor.

Goed, we gaan op weg richting huis. En dat doen we via het Balatonmeer. Moeten we wel eerst weer Hongarije in zien te komen. Die grensovergang is vervelend. Voor het verlaten van Kroatië is er geen controle. Maar Hongarije in wel. En dat duurt een eeuwigheid. Ik denk dat we er zeker een half uur over doen. Geen idee waarom het zo lang moet duren. We moeten paspoorten en de autopapieren laten zien en de kofferbak moet even open.

Dan mogen we eindelijk door. Naar dat Balatonmeer. Ik heb bedacht om bovenlangs te rijden. Onderlangs, aan de zuidkant, schijnt het heel erg toeristisch te zijn. Met allemaal resorts, hotels en gezinnen. Nou, hier aan de noordkant is het anders ook aardig druk. Dat begint met een obstakel. In het eerste plaatsje waar we uitkomen, is een marathon aan de gang. Gevolg: veel afgezette straten. Gevolg: daar snapt onze navi geen reet van.

We hebben even wat moeite om het dorp uit te komen en langs het meer te kunnen toeren. Dat “langs het meer toeren” valt ook wel mee. Bijna overal zit er minimaal een treinspoor, bomen en een strook grond of bebouwing tussen weg en meer. We zien er dus niet zo heel veel van. En waar we wel iets zien, ligt het volgepakt met badderaars. Dit is niet echt onze cup of tea. Nou ja, weten we dat ook weer.

Voorbij het immense meer ligt het onuitspreekbare plaatsje Székesfehérvár. De “Stad der Koningen” heeft een mooi oud centrum, zeggen ze. Moeten we het wel eerst zien te vinden. Als we eindelijk zuchten “Als het hier ook niet is, rijden we verder!”, zien we een soort van toegangspoort. Ah, daar kon het wel eens zijn. Inderdaad, daar is het oude centrum. En inderdaad, dat is erg leuk. Er staan prachtige gebouwen rond een gezellig plein.

Er is een soort braderie aan de gang, maar gelukkig is het er niet idioot druk. We kunnen tenminste een vrij tafeltje op een terras vinden. Mooi, want we hebben dorst en lusten eigenlijk wel iets te eten. Gelukkig hebben ze er heerlijke broodjes. Dan gaan we maar eens richting vliegveld. Dat is nog een uurtje rijden. We leveren de auto in en worden naar de terminal gebracht. Daar zijn we natuurlijk veel te vroeg. Het is half 5, de incheckbalie gaat pas om 18.15 open.

Geeft niets, we willen ons toch eerst even opfrissen en omkleden. We hebben immers de hele dag in 30 graden vertoefd. Nou ja, als we niet in de auto zaten dan. We blijven nog even buiten zitten en sluiten dan aan in de rij voor de incheckbalie. We zijn zelf al ingecheckt, dus hoeven we alleen de bagage nog af te geven. Dat gaat aardig vlot. We gaan maar meteen naar de gates. Eerst natuurlijk door de controle. We kopen wat te drinken en gaan weer verder met wachten.

We zouden vanaf gate A4 vertrekken, maar dat wordt A9. Als we daar naartoe gaan, begint het boarden ook meteen. Dat wil zeggen: we moeten in een bus, die ons naar het vliegtuig brengt. Hoewel het boarden best vroeg begon, gaat het toch allemaal niet zo vlot. Het blijkt dat er een paar gasten niet op zijn komen dagen, terwijl hun bagage wel aan boord is. Dus wordt die bagage er weer uitgehaald en vertrekken we met 10 minuten vertraging naar Düsseldorf.

Het vliegtuig zit eens een keer niet helemaal ramvol. We hebben onze rij van 3 voor ons tweeën. We krijgen weer een drankje en een snackje en na 1 uur en 40 minuten landen we in Duitsland. Gelukkig deze keer geen jankende kinderen of overenthousiaste passagiers aan boord. Ook wel eens fijn! In Düsseldorf wachten we even op de koffers en bellen dan de parkeerplaats, of ze ons op komen halen. Dat doen ze, dus lopen we naar buiten.

Daar komt even later het busje al aan. Die brengt ons in 20 minuten naar de parkeerplaats. Nu nog onze auto zien te vinden op het gigantische terrein. Ook dat lukt en dan kunnen we naar huis. Om 1 uur ‘s nachts komen we in Kaatsheuvel aan. Einde van alweer een fantastische vakantie!

---

Epiloog

Vier landen, vier hoofdsteden, vier keer anders. Ik had er best hoge verwachtingen van, want ik had er veel goede verhalen over gehoord. Of die verwachtingen zijn uitgekomen? Nou, voor een groot gedeelte wel. Of misschien was het zelfs op bepaalde plekken beter.

We begonnen in Hongarije, in Boedapest. Dat is een prachtige stad en een ideale bestemming voor een citytrip. En dan heb je ook wel alle bezienswaardigheden van het land gehad. Tenzij je van een semi-strandvakantie houdt en veel toeristen niet erg vindt. Dan is namelijk het Balatonmeer wellicht ook leuk. Het was niet onze cup of tea. Het landschap vonden wij nogal saai. Weinig hoogtepuntjes. Oh wacht, Székesfehérvár is mooi en gezellig. Ik zou er alleen niet voor omrijden.

Slowakije was een aangename verrassing, het overtrof onze verwachtingen. Zoals het prachtige Tatra-gebergte deed, met de besneeuwde bergtoppen. Je vindt er ook indrukwekkende kastelen, zoals in Spis en in Bojnice. Hoofdstad Bratislava heeft een charmant oud centrum. Niet heel groot, niet heel spectaculair. Wel heel mooi en met een goede sfeer. Ideaal te combineren met een bezoek aan Wenen.

Na Slowakije kwam Slovenië, waar ik dus veel goede dingen over hoorde. Die verhalen waren niet overdreven! De natuur is er fenomenaal, met name in de Julische Alpen in het Triglav gebergte. Als wandelen echt je ding is, kun je hier je hart ophalen. De bergen zijn imposant, maar het water is pas echt ongelooflijk: fantastische kleuren blauw en groen. Oh en de combi bergen en water zorgt natuurlijk voor… watervallen! Kijk, daar hou ik van.

In het hart van dit nationaal park liggen de meren van Bled en Bohinj. Het meer van Bled is zeker een aanrader. De omgeving is geheel op de (kamperende) toerist ingericht. Reken dus wel op hordes toeristen. Bohinj vonden wij een beetje tegenvallen. Dat kwam vooral doordat de verhalen die ik erover las, lovender waren dan ik het waard vond. Maar aangezien het vlakbij Bled ligt, zou ik het zeker niet overslaan, als je toch in de buurt bent.

Mocht je net als wij vanuit het noorden afzakken naar Slovenië, dan ligt waarschijnlijk Maribor op de route. Dat is een uitstekende stop onderweg naar bijvoorbeeld Ljubljana. Het deed me een beetje denken aan de gezellige plaatsjes langs de Moezel en de Rijn in Duitsland. Want Maribor ligt ook aan een rivier, namelijk de Drau. Prima plek om te stoppen voor bijvoorbeeld de lunch. Of om gewoon het zicht vanaf de brug op de stad te bewonderen.

De hoofdstad van Slovenië was een andere grote verrassing. Wat een heerlijke stad! Waar Boedapest kan concurreren met andere wereldsteden als Londen en Parijs, is Ljubljana veel knusser en compacter. Meer zoals Vilnius in Litouwen, waar wij ook zo van gecharmeerd zijn. De stad is lekker compact en het oude centrum is prima te belopen. De sfeer is er heerlijk relaxed. Prima om een eindje te wandelen, een terrasje te pakken en weer verder te wandelen. Aanrader!

Op de weg terug richting Hongarije reden we door Kroatië. Eerst langs de mooie kust, vanaf waar je de provincie Istrië ziet liggen. Daarna het binnenland in, voor hét hoogtepunt van deze vakantie: de Plitvice meren. Adembenemend mooi! Dat hoort op elke bucketlist te staan. Wel even online je kaartjes reserveren, om teleurstellingen te voorkomen. Van dit natuurfenomeen gingen we naar hoofdstad Zagreb. Qua grootte en bezienswaardigheden te vergelijken met Bratislava. Maar dan anders, en niet minder leuk!

Het enige dat ons tegenviel op deze vakantie, waren de prijzen. Hotels, maar vooral ook eten en drinken hebben bijna West-Europese prijzen. Nee, voor een goedkope vakantie moet je niet in Hongarije, Slowakije of Slovenië zijn. Dan moet je naar Kroatië. Daar liggen de prijzen een stuk lager, terwijl er voor ieder wat wils is.

---

Ook dit was weer een prachtige vakantie. En… we hebben nu alle 47 Europese landen bezocht! Tenminste, als je Georgië, Armenië en Azerbeidzjan niet meetelt. Dan zijn het er 50 en moeten we er nog 3. Wait for that… 🙂

Facts & Figures
Continent	Europa
Hoofdstad	Boedapest
Grootte tov Nederland	2,3 x groter (93.024 km2)
Aantal inwoners	9,8 miljoen / 105,9 per km2
Beste reistijd	Lente en herfst
Visum nodig?	Nee
Tijdsverschil met Nederland	Geen
Munteenheid	Forint (HUF): 10 forint = €0,03
Taal	Hongaars
Facts & Figures
Continent	Europa
Hoofdstad	Bratislava
Grootte tov Nederland	1,2 x groter (49.036 km2)
Aantal inwoners	5,4 miljoen / 111,1 per km2
Beste reistijd	Lente en herfst
Visum nodig?	Nee
Tijdsverschil met Nederland	Geen
Munteenheid	Euro
Taal	Slowaaks
Facts & Figures
Continent	Europa
Hoofdstad	Ljubljana
Grootte tov Nederland	2 x kleiner (20.373 km2)
Aantal inwoners	2 miljoen / 96,8 per km2
Beste reistijd	Juni t/m augustus
Visum nodig?	Nee
Tijdsverschil met Nederland	Geen
Munteenheid	Euro
Taal	Sloveens
Facts & Figures
Continent	Europa
Hoofdstad	Zagreb
Grootte tov Nederland	1,36 x groter (56.594 km2)
Aantal inwoners	4,3 miljoen / 76 per km2
Beste reistijd	Mei, juni en september
Visum nodig?	Nee
Tijdsverschil met Nederland	Geen
Munteenheid	Kuna (HRK): 1 kuna = €0,13
Taal	Kroatisch en Italiaans