Stedentrip Parijs 2024

Het is alweer ruim 20 jaar geleden dat we voor het laatst in Parijs waren. Dat was nog in het analoge tijdperk, met hele slechte foto’s. Geen slecht idee om daar weer eens naartoe te gaan. Niet dat we denken dat er veel veranderd is. Maar anno 2024 hebben we wel betere camera’s en zijn wij meer ervaren als reizigers. We doen het dus nog eens over. In het Pinksterweekend, want dan heb je automatisch een dagje extra. Altijd fijn.

Vrijdag 17 mei 2024 is het zover. Ik werk die dag thuis, zodat we stipt om vier uur kunnen vertrekken. Natuurlijk hebben we dan file, maar dan komen we alsnog rond half tien vanavond aan in Parijs. We tanken bij onze vaste benzinepomp in België. Dat scheelt maar liefst veertig cent per liter met Nederland. Dat is de moeite waard. Ons hotel zit net buiten de ring van Parijs, de Périphérique, in Aubervillier. We komen er om half tien ’s avonds aan. Het heeft een parkeergarage en de metro is er letterlijk recht tegenover. Vandaar onze keuze.

We checken in, parkeren de auto in de parkeergarage en gaan naar onze kamer. Die piepklein is. Dat had ik niet goed gezien bij het boeken. Nou is dat niet het ergste. Wat wel erg is: de airco doet het niet. Of eigenlijk is het geen airco, het is een klimaatsysteem met een vaste temperatuur voor het hele hotel. Die kun je hoogstens een graadje kouder of warmer zetten. Het is nu 24,9 graden in de kamer. Wij denken niet dat het koeler gaat worden. Jawel, zegt de jongen, wacht maar een kwartiertje. We wachten een half uur: net zo warm. Daar gaan wij niet in slapen.

We kunnen een andere kamer krijgen, die ernaast. Daar is het dezelfde temperatuur. Nee, zegt de jongen, wacht maar tien minuten. Dat denken wij niet. Het is immers nog steeds hetzelfde waardeloze klimaatsysteem, dat gaat echt niet koeler worden. Nee, dat gaan we niet doen. We gaan naar een ander hotel en we willen ons geld terug. Dat kan en komt in orde, zegt hij. Wat we hebben betaald voor de kamer en parkeergarage wordt teruggestort. We zullen zien.

Ondertussen heb ik een ander hotel geboekt, ongeveer zes kilometer verderop in Clichy. Daar worden we hartelijk welkom geheten door een hele aardige jongen. We vragen naar de airco. Oh, die staat nu nog op verwarmen, het wordt pas over een paar dagen op koelen gezet. Ja, hoe is het? De kamer zelf is verder wel fijn, voor Parijse begrippen groot. Met het raam open gaat het wel en we zitten aan de achterkant, waar het behoorlijk rustig is. We spreken af dat we de eerste nacht betalen en als het bevalt, betalen we morgen de rest. Dat is goed. Gaan we nu eindelijk slapen.

We hebben best goed geslapen en… de airco sprong vanochtend aan! Kijk, dat is goed nieuws. Het enige vervelende was dat er vanaf een uur of zeven met deuren werd gegooid. En hard. Nou ja, we blijven hier en doen vannacht wel oordoppen in. Gaan we nu naar de stad. De metro is vlakbij en bij de ingang zit een brasserie. Daar hebben ze lekkere belegde broodjes en best goede koffie. Voor 14 euro kunnen we er wel even tegen. We gaan de metro in en kopen twee Paris Visite-kaartjes. Daarmee kunnen we twee dagen onbeperkt door Parijs reizen, binnen zone 1-3.

Een kaartje voor twee dagen kost €22,65 per persoon. Reizen met de metro is erg gemakkelijk. Zodra je het systeem door hebt, vind je snel je weg. Ons eerste doel voor vandaag is de Eiffeltoren. Je kunt hem maar vast gezien hebben. Nou ja, hij is ook lastig te missen, want je ziet hem op veel plaatsen boven de stad uitsteken. Ik had ongeveer een maand geleden gekeken voor kaartjes, om de toren ook in te gaan. Die waren al uitverkocht. Dan is er alleen nog als optie om in de rij te gaan staan voor de trap-route. We zijn er al eens in geweest, dus laat maar.

We gaan deze keer vanaf een andere kant kijken dan de vorige keren, namelijk vanaf Trocadéro. We lopen de trappen naar beneden, naar de Seine. Onderweg komen we langs een aantal balletje-balletje spelers. Nog steeds trappen mensen daar in, blijkbaar. Op de brug over de Seine is een stalletje waar ze onder andere flesjes drinken verkopen. We hebben wel een beetje dorst, doe maar twee flesjes Fanta. Of doe maar niet, want daar gaan we echt geen tien euro voor betalen, stelletje oplichters.

We steken de Seine over en slaan dan rechtsaf, richting metrohalte Bir-Hakeim. Op naar de volgende plek: de Arc de Triomphe. Die staat groot en imposant te zijn op een rotonde. Als we hem voldoende hebben bewonderd, zoeken we weer een metrohalte op en reizen naar het Louvre. We komen langs een terrasje. We hebben wel zin in een kopje koffie en een snackje. Veertien euro armer gaan we weer verder. We lopen het gebouw van het Louvre binnen. Dat is een gigantisch complex. Op het binnenplein is iedereen druk met selfies maken.

Wij gaan eens rustig zitten en de drukte bekijken. Oh, en de glazen piramides natuurlijk. Van het Louvre wandelen we richting volgende metrostation. Onderweg komen we een crêpe tentje tegen. Lekker, met suiker graag. Dan naar de metrohalte. De metro die we nemen, zit behoorlijk vol. Andy heeft het een beetje aan de stok met twee Noord-Afrikaanse jongens. Die staan wel erg dichtbij. Op een gegeven moment “valt” eentje een beetje, door het schokken van de metro, en laat zijn tas op Andy vallen. Even later stapt hij uit en blijkt Andy’s portemonnee te zijn gerold. Tekstboek zakkenrollen natuurlijk.

We stappen de eerste de beste halte uit, zodat we eerst de creditcard en bankpas kunnen blokkeren. Gelukkig lukt dat vlot en voordat de dieven er misbruik van hebben kunnen maken. Oh ja, want de andere jongen die ook al stond te vervelen, hoorde er duidelijk bij. Ook die was opeens verdwenen. Ik bel meteen de reisverzekering en vraag of we per se aangifte moeten doen. Ja, dat moet. Getver, dat gaat natuurlijk tijd kosten. We zoeken het dichtstbijzijnde politiebureau. Daar komt net een agent naar buiten. Oh, je kunt hier geen aangifte doen, maar de agent tikt even het adres van het bureau waar dat wel kan, in mijn telefoon.

Het is een kwartiertje lopen. Eenmaal aangekomen, melden we ons bij de balie. We krijgen een stapel formulieren om in te vullen en moeten naar de eerste verdieping. Daar moeten we wachten tot we geroepen worden. Er zitten meerdere mensen en we wachten allemaal braaf. En wachten. En wachten. We wachten maar liefst vier (4) uur. Het is gewoon onbeschoft. Zo ingewikkeld is het niet om een aangifte op te nemen. Sterker nog, dat kun je gemakkelijk automatiseren, hadden we het zelf kunnen doen. Nee, niet in Parijs. Daar laten ze je rustig vier uur (!) wachten. Als we eindelijk aan de beurt zijn, gaat de agent verwoed met zijn computer aan de slag. Als hij klaar is, moet Andy een handtekening zetten. We krijgen een stapel papier mee: de aangifte.

Dan kunnen we eindelijk verder. Op de hoek bij het bureau zit een pizzatentje. Aangezien het inmiddels negen uur ’s avonds is, verrekken we onderhand van de honger. Dan gaat een pizza er wel in. Het is een heel klein rommelig tentje, met een grappige eigenaar/ kok. We bestellen twee pizza’s en drinken. De pizza’s zijn erg lekker en het is de 28 euro totaal best waard. Zo, nu kunnen we eindelijk terug naar ons hotel. We zijn helemaal klaar met Parijs voor vandaag.

We melden ons bij de receptie van ons hotel, waar we een nieuwe kaart voor de kamer vragen. Want de onze zat natuurlijk ook in de portemonnee. Ook moeten we nog de resterende twee nachten betalen. Dat was vanochtend niet gelukt. De aardige receptionist geeft ons de parkeerkosten gratis. Nou, wat aardig! Scheelt toch weer 40 piek. Op de kamer nemen we nog een kop koffie en gaan niet veel later slapen. Het is inmiddels elf uur geweest.

Vandaag dag twee van Parijs bekijken. We hadden gedacht weer bij dezelfde brasserie ontbijt te halen. Die is helaas dicht, want het is zondag en ook nog eens eerste Pinksterdag. Dubbel gesloten, waarschijnlijk. Dan nemen we vast de metro, komen we vanzelf iets tegen waar we kunnen eten. We beginnen vandaag bij Invalides. Aan de achterkant van het mooie gebouw zien we een restaurantje. Ah, doe ons maar een omelet met koffie. Geen probleem, als we met goudstaven willen betalen. De flauwe omeletten en de slappe koffie kosten namelijk maar liefst €37,50. Welkom in Parijs.

We lopen om Invalides heen, zodat we het ook van de voorkant kunnen bewonderen. Invalides is denk ik een wat minder bekende bezienswaardigheid in Parijs. Het werd in de 16e eeuw gebouwd, als opvangcentrum voor gewond geraakte oorlogsveteranen. En ongeveer 200 jaar later kreeg Napoleon hier zijn laatste rustplaats. Zijn graftombe kun je bezoeken, als je wilt. In dit militaire complex vind je ook het Musée de l’Armee, het oorlogsmuseum.

Behalve mooi van buiten, schijnt vooral de gouden koepel ook erg mooi van binnen te zijn. Op sommige avonden wordt er in de koepel een spectaculaire lichtshow gegeven, de AURA Invalides. Wij houden het bij de buitenkant en wandelen verder, naar de volgende metrohalte. Next stop: Opéra Garnier. Alweer zo’n mooi gebouw. Achter de opera zit Galeries Lafayette. Dit luxe warenhuis met merken als Dior, Bulgatti en Louis Vutton heeft een geweldig mooi atrium. Ook hier een koepel, met glas-in-lood en grote vlinders.

Van Lafayette reizen we naar Place de la Bastille. Vroeger stond hier een groot fort, de Bastille-gevangenis. Het werd verwoest tijdens de Franse Revolutie van 1789. Nu staat er op de drukke rotonde een hoge zuil, de Colonne de Juliet. Die herdenkt de opstanden van 1830 en 1848. Wij kijken er gewoon een beetje rond. Dan nemen we weer de metro, nu richting het stadhuis van Parijs, Hôtel de Ville. Minstens zo indrukwekkend als het Louvre en in dezelfde stijl. Denk ik. We zijn er namelijk niet tot aan de deur gekomen.

Nee, we sloegen halverwege af, om naar de Notre Dame te lopen. Op 15 april 2019 brak hier een vreselijke brand uit. Televisiekijkers in de hele wereld zagen live hoe de immense torenspits naar beneden stortte. Veel van het historische pand werd verwoest. Er werd al snel geld ingezameld en president Macron beloofde dat de wereldberoemde kathedraal binnen vijf jaar weer opgebouwd zou zijn. En zowaar, hij kreeg gelijk: op 8 december 2024 zal de Notre Dame officieel heropend worden.

Als wij er zijn in mei 2024 staat er nog een deel in de steigers, maar blijkbaar verloopt het werk voorspoedig. Voor de ingang is een tribune neergezet. Kun je kijken hoe anderen werken. Of eigenlijk is die kant al helemaal klaar. Dus kun je de kathedraal vanaf de tribune bewonderen. Wij wandelen rustig verder. Naar de volgende metrohalte, voor onze laatste stop van vandaag: de Sacre Coeur. Vanaf de metrohalte moet je een straatje omhoog wandelen, want deze bijzondere basiliek ligt op een bergje. Het is er best een beetje druk.

Als we bovenaan komen, barst er een regenbuitje los. We kunnen schuilen onder een afdakje. Gelukkig is het maar van korte duur. We bewonderen de Sacre Coeur van onderen en slaan dan linksaf. Zo komen we langs de liefdesmuur, of in goed Frans: Le mur des je t’aime. Het parkje waarin de muur staat gaat net dicht. Mooi, dan kunnen we ongestoord een foto van de muur maken, zonder de stelletjes en selfie-queens ervoor. We wandelen rustig naar de volgende metrohalte en nemen dan de route terug naar ons hotel.

Daar frissen we ons even op en gaan dan op zoek naar een restaurant voor het avondeten. Niet ver zit een restaurantje. Daar bestellen we allebei een hamburger. We krijgen er een klein bakje friet bij, allebei een flesje fris en daar betalen we maar liefst €40,- voor. Voor twee hamburgers en een lullig bakje friet. We hadden niet verwacht dat Parijs goedkoop zou zijn, maar wat we vandaag betaald hebben aan eten is gewoon schofterig. Kom, we gaan terug, lekker slapen en morgen weer verder.

Voor het ontbijt halen we broodjes bij de supermarkt om de hoek – de brasserie is ook vandaag gesloten. Als we klaar zijn, checken we uit, zoeken onze auto in de parkeergarage en verlaten Parijs. Voor we ook Frankrijk verlaten, maken we nog een stop: Versailles. Dat is een van de grootste kastelen ter wereld en een van de meest bezochte bezienswaardigheden van Frankrijk. Het ligt twintig kilometer buiten Parijs, iets meer dan een half uur rijden.

Het kasteel ligt in een groot landgoed van maar liefst 800 hectare. Sinds er geen koning meer woont, is het een museum. Een beetje als ons Paleis ’t Loo, maar groter. En protseriger. Het is namelijk vooral veel goud dat er blinkt. Het staat trouwens op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Dat kun je van ’t Loo ‘nou weer niet zeggen. Anyhow, om het kasteel zelf te bezoeken, koop je entreekaartjes. Die kosten anno 2024 €21,- per persoon. De tuinen kun je doorgaans gratis bezoeken, behalve als er een fonteinshow is. Wat normaal nooit is op maandag, maar vandaag wel, vanwege Pinksteren.

Wij bewonderen het kasteel van de buitenkant en hebben niet zo’n zin de tuinen te bekijken. We moeten immers nog een uurtje of vijf naar huis rijden. Dus dat doen we. Wel met een omweg; we rijden via Zeeland terug. Het leek me wel leuk in het plaatsje Veere te kijken. Daar is het alleen erg druk. Het is immers mooi weer en een feestweekend. We rijden daarom door het centrum en dan verder. We hebben nog een stopje op het programma: de Mozesbrug in Halsteren. Dat ligt alweer in Brabant. Met een beetje fantasie loop je daar over het water: de loopbrug ligt verzonken in het water, dat tot aan de rand van de brug komt.

Dan vinden we het wel genoeg, we rijden naar huis. Daar overdenken we ons weekendje Parijs. De conclusie: wij hoeven niet meer. Parijs is niet meer wat het was, de magie is weg. Dat de portemonnee werd gerold en dat het er zo schofterig duur is geworden, hielp ook niet echt. Maar als Parijs ons nog had betoverd, hadden we die hoge prijzen vast voor lief genomen. Nu was het een beetje een desillusie, de herinneringen waren mooier. Het blijft dus bij 3x Parijs!