Weekendje Stonehenge e.o.

Toen Andy’s vader in 2015 overleed, heeft hij ons wat geld nagelaten. Daarvan willen we graag iets tastbaars kopen, dat de tijd en ons zal overleven, ter nagedachtenis. Logischerwijs is dat een gitaar. Een basgitaar, wel te verstaan. En Andy weet precies welke: die 6-snarige Dingwall Afterburner II natuurlijk. En die maken we persoonlijk door er een boodschap achterop te laten graveren. Maar dan moet die gitaar wel onze kant op komen.

Dingwall is Canadees en wordt in Canada gemaakt. In Nederland zijn er geen dealers. Dus moeten we hem elders bestellen. We kunnen direct bij Dingwall bestellen, maar dan zitten we met invoerrechten, BTW, dat soort Nederlandse afzetterij. De dichtstbijzijnde dealer zit in Engeland, in Warwick om precies te zijn. Kijk, daar kunnen we met de auto naartoe en hem zo ophalen! Want als we hem hier naartoe laten verzenden, zitten we waarschijnlijk weer met diezelfde douane-grapjes. En met eigen vervoer komen we geen douane tegen.

Dus in februari 2016 plaatst Andy zijn bestelling bij Bass Direct in Warwick, Engeland. En begint hij met wachten. En wachten. En nog een beetje wachten. De levertijd is namelijk een maand of 8… Komt omdat hij volledig customized, handgemaakt wordt. En dat heeft even tijd nodig.

Eindelijk, terwijl we op vakantie zijn in Indonesië, komt het verlossende bericht: de gitaar is klaar en wordt verscheept naar Engeland! Hoewel Andy het liefst meteen doorvliegt van Jakarta naar Londen, gaan we toch eerst langs huis. Je moet immers ook een keer de was doen. Maar ik reserveer alvast het een en ander voor 2 weken later. Wat heel toevallig op Andy’s verjaardag is… Hoe leuk is dat?! Dat is nog eens een Verjaardagskado. Met een Hoofdletter.

We gaan dus met eigen auto, dus hebben we een boot nodig. En da’s een koopje: van Duinkerke naar Dover betalen we slechts €65,-. Totaal. Voor een retourtje. Met de auto. Da’s voor niks!

We vertrekken op vrijdag na het werk. Dan nemen we de boot van 10 uur ’s avonds. En slapen aan de overkant. Want met alles dat er nu speelt met vluchtelingen in Calais en Duinkerke voelen we er weinig voor om in Frankrijk te overnachten.

Dus heb ik gereserveerd bij de Holiday Inn Express in Folkestone, een kwartiertje vanaf de ferry terminal in Dover. We vertrekken om 5 uur van huis en zijn om 8 uur in Duinkerke. Veel te vroeg. Eerst komen we langs een militair die controleert of we geen verstekelingen in de auto hebben. Dan door de Franse grenscontrole en vervolgens de Engelse. Gaat allemaal vlotjes. Vrachtwagens worden trouwens apart en volledig gecontroleerd op ongewenste passagiers. Niet dat dat hier nodig lijkt, want hier in Duinkerke is er geen vluchteling te zien. Of op weg hier naartoe.

We zijn dus veel te vroeg bij de ferry terminal. We komen als eerste op het wachtterrein aan. Dus wachten we. En lopen een keer naar de passagiershal, waar je eventueel voor veel teveel geld koffie, fris of een snackje kunt kopen. Wij zijn Hollanders en meteen na het werk vertrokken. Dus heb ik broodjes meegenomen. En drinken. Ons kan niks gebeuren.

De overtocht duurt 2 uur, maar we reizen natuurlijk een uur terug in de tijd. Want het is in Engeland een uur vroeger. Dus zijn we om 11 uur aan de overkant. En tot die tijd hangen we een beetje rond op de boot. Er zijn maar weinig passagiers en de meesten hangen en slapen maar wat.

Eenmaal aan de overkant zijn we vlot van de boot af. Het is een kort ritje naar Folkestone, waar we vannacht slapen. Nou en dat gaat prima. We worden in elk geval de volgende ochtend weer fris wakker. Sommigen van ons zelfs een beetje zenuwachtig…. En niet omdat er iemand jarig is, maar wel voor hetgeen hij op zijn verjaardag gaat krijgen!

Dus gaan we na het ontbijt maar snel op weg, voorbij Londen en naar Warwick. Natuurlijk is er file bij Londen. Zelfs op zaterdag. Het helpt niet echt dat er een auto staat af te fikken. Niet aan onze kant, dus mogen wij genieten van de kijkersfile. En zo sukkelen we door, tot we rond half 2 in Warwick aankomen. Dat ligt ongeveer 2 uur boven Londen, vlakbij Birmingham.

Bass Direct blijkt een klein zaakje op een industrieterrein te zijn. Het hangt bomvol met basgitaren. En er zijn een aantal klanten/bezoekers, waardoor het lastig is je kont te keren. Wij komen niet om onze kont te keren. Wij komen voor Andy’s superduper nieuwe Dingwall bas. En die is mooi! Nou ja, kijk zelf maar naar de foto’s hierboven. We rekenen het restantbedrag voor de gitaar af. Lang leve de Brexit; de pond staat daardoor een stuk lager! Andy krijgt er van mij nog een bijpassende draagband bij en van Mark van Bass Direct een Dingwall t-shirt.

En de tip om bij het kasteel van Warwick te gaan kijken, zeker de moeite waard. Oh okay. Dus rijden we naar Warwick Castle. Dat is een indrukwekkend middeleeuws kasteel, dat nu dienst doet als soort pretpark. Dat laatste wisten we niet. Daar komen we achter als we al per ongeluk het terrein zijn opgereden en naar de ingang lopen. Shit. We waren niet van plan hier te gaan spelen, we wilden gewoon even naar het kasteel kijken. Dan is 20 pond entree per persoon een beetje overdreven, vinden we. Dus draaien we weer om.

Shit. Voor het parkeren moeten we 6 pond betalen. Vinden we ook een beetje duur, voor 5 minuten, maar dat is niet anders. We kunnen betalen bij de token machine. Met contant geld. Hebben we niet. Dus moeten we in de rij voor de kassa aansluiten, om met plastic te kunnen betalen. Dat gaat gelukkig wel. We rijden snel weer weg.

We toeren lekker door het Engelse land naar Salisbury. Want daar heb ik voor vannacht een B&B geboekt. Sue, de eigenaresse, verwelkomt ons allerhartelijkst en brengt ons naar onze kamer. Die ze versiert heeft met “Happy Birthday”-slingers en balonnen…. Andy is volledig verrast! Ik knipoog naar Sue, want dit hadden we natuurlijk samen besproken.

Sarum Heights, zoals onze B&B heet, is tegen een heuvel op gebouwd. Daardoor hebben we een mooi uitzicht over het dorp. Rechts van ons, 5 minuutjes lopen, zit restaurant The Old Castle. Lekker makkelijk. En, zoals zal blijken, erg lekker. We nemen samen de “I want it all combo” en krijgen zo van alles wat te eten. Heerlijk. Na het eten staart Andy nog een tijdje verliefd naar zijn nieuwe gitaar, tot het tijd wordt om te gaan slapen.

De dag begint met een ontbijt samen met de andere gasten. We willen namelijk allemaal het volledige Engelse ontbijt en dat maken Sue & Charles voor alle liefhebbers tegelijk. Dus zitten we samen met een Duits gezinnetje en een Engels stel aan de grote ontbijttafel. Best gezellig. Na het ontbijt pakken we in, nemen afscheid van Sue en Charles en gaan op pad. We rijden eerst een rondje door het dorp en gaan dan op weg naar Stonehenge. Dat ligt hier vlakbij.

Stonehenge is dat gekke “kunstwerk” van gigantische rechtopstaande stenen, opgesteld in een cirkel van 35 meter. Niemand heeft enig idee waarom. Of hoe men het in vredesnaam voor elkaar kreeg deze gigantische stenen zonder moderne hulpmiddelen op hun plaats te krijgen. Of waar die stenen vandaan zijn gehaald. Er zijn natuurlijk wel theorieën.

Rondom Stonehenge zijn verschillende graven maar ook verbrande mensenresten ontdekt. Dit zou er op duiden dat de plek als begraafplaats en crematorium kan hebben gediend. Ook kan het er op duiden dat het een plaats was waar offers werden gebracht aan de Goden voor bijvoorbeeld een goede oogst. Maar dat wordt weer tegengesproken door recent onderzoek. In 2008 kwam een onderzoek naar buiten waaruit bleek dat alle gevonden mensenresten dezelfde ziekte zouden hebben gehad. Daaruit wordt nu dus geconcludeerd dat mensen met deze ziekte naar deze plek zouden komen in de hoop genezen te worden.

Een andere theorie is dat Stonehenge is gebouwd om astrologische gebeurtenissen te kunnen voorspellen en verklaren. Zo zou men aan de hand van schaduwen die de zon tussen de stenen veroorzaakt, natuurverschijnselen hebben kunnen voorspellen en de tijd en seizoenen hebben kunnen aflezen. We zullen het misschien nooit weten.

Stonehenge staat uiteraard op de Unesco Werelderfgoedlijst. En waarschijnlijk op vele To Do-lijstjes. Ook op die van ons. Want we hebben al diverse “henges” bezocht, maar nog niet het origineel. We zijn namelijk naar Foamhenge in Virginia geweest, naar Carhenge in Nebraska en naar Bamahenge in Alabama. Dat was allemaal erg grappig, vooral Foamhenge. Nu wordt het tijd voor het echte werk. Want we zijn immers in de buurt.

Andy heeft geen zin, die gelooft het wel. Dus ga ik even alleen kijken, terwijl hij in de auto wacht. Eerst moet ik een kaartje kopen voor 15,50 pondjes. Dan mag ik in een bus stappen die me een stukje verderop brengt, vlakbij het monument. Nou, dat is precies zoals verwacht. Een ronde cirkel met gigantische rechtopstaande stenen. En een zooi toeristen die er omheen lopen. Net als ik. Ik maak belachelijk veel foto’s, voordat ik weer de bus terug neem. Ik zoek & vind man & auto en dan kunnen we aan de terugweg beginnen. Naar Dover, waar we op de boot van 4 uur worden verwacht.

We doen niet te flauw en nemen een groot stuk snelweg, tot vlak voor Folkestone. We hebben genoeg tijd om deze kustplaats te bekijken. Dus doen we dat. Geen slechte keuze, want Folkestone is behalve ferry-haven ook een leuke stad. We parkeren langs het strand, wat op zondag gratis is. We wandelen langs de haven met de vele bootjes en dan langs de oude spoorbaan. Dat is grappig. Aan het einde is de lange pier naar de vuurtoren. Zover gaan we niet, want we hebben nog een boot te halen. Dus draaien we om en gaan naar Dover.

Om terug naar Frankrijk te kunnen moeten we weer langs de douane. Dus doen we dat. No problem. We moeten weer even wachten voor de boot er is, voor die leeg is en wij erop mogen.

Deze boot is wat drukker dan de boot heen. Logisch, want dit is de middagboot en heen hadden we de late avondboot. Het is prima weer, de zon schijnt volop, dus gaan wij lekker op het bovendek zitten. Daar peuzelen we onze onderweg gekochte broodjes op. En genieten we van het uitzicht op de krijtkust van Engeland. Als die show voorbij is, begint de volgende: de zonsondergang. Mooi hoor.

Om 7 uur ’s avonds zijn we aan de overkant. Want het is 2 uur varen en het is aan de andere kant van het water een uur later. De rit terug naar huis is trubbelig, doordat er veel file is. Maar rond half 11 komen we thuis aan. Gauw uitpakken, douchen en naar bed. Morgen gewoon weer werken…