Weekendje West Duitsland

Dat is toch ook wat, we zijn dit jaar (2017) nog helemaal niet op weekendtrip geweest. Nou, dat wordt dan eens tijd! Waar zullen we eens naartoe gaan? Om dat te bepalen hebben we een criterium: het moet binnen ongeveer drie uur rijden liggen. Want dan kunnen we op vrijdag na het werk en na het eten vertrekken. Hebben we de hele zaterdag voor leuke dingen. Op zondag rijden we dan op ons gemakje terug. Kunnen we vaak ook nog iets leuks doen of via een mooie route rijden. Zo benutten we het weekend optimaal.

Op drie uur rijden van Kaatsheuvel kom je al snel in Duitsland uit. Toevallig gaan wij graag naar Duitsland. We komen er dan ook wel vaker. Ik zoek snel een leuk onderkomen. Oh, een leuk appartement in de buurt van de Moezel. Tot Andy roept dattie niet wéér naar “die sloot” wil. Yup, hij bedoelt… Bummer. Ik ga op zoek naar een andere locatie.

Volgens Andy is de omgeving van Siegen mooi. Oh, okay. In Siegen zit een Holiday Inn Express. Dat is meestal wel prima. En helpt weer bij onze verzamelwoede. We sparen namelijk airmiles bij Star Alliance en die verdienen we ook met hotelovernachtingen. Bijvoorbeeld bij de IHG-groep, waartoe Holiday Inn behoort. Omdat we lid zijn van de club krijgen we een beetje korting. Ik boek twee nachten voor totaal €145,35. Dat is inclusief ontbijt.

Op woensdagavond, twee dagen voor we gaan, bedenken we opeens dat in steeds meer Duitse steden de Umweltzone geldt. Zo ook in Siegen. Dat betekent dat vervuilende voertuigen niet zijn toegestaan. Om te bepalen of een auto vervuilend is, moet elke auto een sticker hebben: de Umweltplakette. Haben wir nicht. Gelukkig kun je die online bestellen. Vanaf €12,50 heb je hem binnen een paar dagen op je deurmat. Dat is dan als we weer terug zijn… Oh wacht, je kunt hem ook bij de grotere tankstations en bij kantoren van de ADAC (Duitse ANWB), Tüv en nog iets kopen. Doen we dat toch!

Zoals gezegd vertrekken we op vrijdagavond. Eenmaal in Duitsland stoppen we bij de eerste grote benzinepomp voor die umweltplakette. Nee, die verkopen ze niet. Daarvoor moeten we bij een garage zijn. Hmm. We doen nog een poging, weer zonder resultaat. We besluiten dat het niet klopt dat je de sticker bij elke grote pomp aan de snelweg koopt. Er moet namelijk wel een garage bij zitten, voor een eventuele uitstootmeting. Daarom rijden we maar heel zachtjes Siegen binnen. Dat kan, want we hebben een hybride auto en als die elektrisch rijdt, hoor je ‘m niet.

We checken in en krijgen toegang tot een prima kamer, niets op aan te merken. Als we zijn geïnstalleerd, lopen we richting centrum. Siegen bestaat uit een Oberdeel en een Unterdeel. We houden het nu even bij het Unterdeel. Daar stroomt een riviertje doorheen. Aan de rand zijn soort van trappen gemaakt. Daar hangt allemaal jongelui rond. Ziet er gezellig uit. Wij geloven het verder wel en gaan terug naar ons hotel, lekker slapen!

Natuurlijk beginnen we de volgende dag met een uitgebreid ontbijt. Die is inclusief en is prima. Er is volop keuze. Als we rondgegeten zijn, gaan we op pad. Eerst naar de ADAC. Dat is hetzelfde als de ANWB, maar dan de Duitse versie. Hij zit een stukje verderop in het dorp. We melden ons bij de begroetdame die de ingang blokkeert. We vertellen dat we graag een umweltplakette hadden. Ze vraagt ons naar ons ANWB-lidmaatschap. Hebben we niet. Dat is raar. In de wereld van deze mevrouw bestaat er niet zoiets als geen lid zijn van de ANWB. We doen een poging uit te leggen dat we via ons automerk Kia verzekerd zijn. Nee, dat kan niet in haar wereld. Wat doen we dan als we pech hebben? Uhm, Kia bellen? Rare jongens die Hollanders, zie je de mevrouw denken.

Maar we krijgen gratie en mogen in het rijtje aansluiten om aan de balie verder geholpen te worden. Gelukkig vindt de meneer die ons daar helpt het minder raar. Hij legt zich er tenminste meteen bij neer dat we geen lid zijn van de ANWB en maakt een sticker voor ons in orde. We krijgen de groene, waarmee we overal mogen rondrijden. Kost 5 piek. Huh? En als ik hem thuis bestel, ben ik minimaal €12,50 kwijt? Inderdaad, rare jongens die Hollanders! Ik zie ook nog een mooie ADAC-routegids van Duitsland liggen voor slechts €2,50, die nemen we ook meteen maar mee. Ik was de onze namelijk vergeten. Zo, nu nog even de sticker achter de voorruit plakken en dan kunnen we echt op pad.

Naar Marburg. Want dat schijnt een leuke plaats te zijn. Dat klopt! Het is een gezellige studentenstad, waarvan het oude deel tegen een berg is gebouwd. Dat betekent smalle steile straatjes, met de typische Duitse vakwerkhuizen. Als topje op de vakwerkberg staat een groot slot. Het is heerlijk weer, zelfs behoorlijk warm, met een graadje of 28. We wandelen lekker rond en nemen op een terrasje een kop koffie.

Van Marburg gaan we naar Limburg an der Lahn. Dat kennen we eigenlijk alleen als stopplaats aan de snelweg #3, richting Frankfurt. Het schijnt ook een mooie stad te zijn, met – alweer – vakwerkhuizen en met een mooie Dom. De Lahn is een rivier, by the way. En een Dom een kathedraal of grote kerk.

De oude stad is een beetje een doolhof, met die smalle straatjes. Geeft niks, dan dwalen we gewoon een beetje rond. We vinden de prachtige Dom. Het lijkt erop dat daar een bruiloft gaat beginnen. We zoeken een bankje en wachten even. En nog even; de bruid is blijkbaar nogal laat. Maar daar is ze dan toch en aan de hand van haar vader (of een willekeurige ouwe vent, dat kan ook) stapt ze de Dom binnen. Héhé, kunnen we tenminste weer verder. Of terug eigenlijk, naar onze auto. Op naar het volgende verzetje.

Dat volgende verzetje heet Burg Eltz, een van de mooiste burchten van Duitsland. Om daar te komen moeten we eerst naar Koblenz. En dan… langs die sloot! Ha, komen we toch nog langs de Moezel. Want ik geef het maar gewoon toe: ik ben dol op de Moezel. Ik vind het er prachtig en ik hou van al die kneuterige Duitse dorpjes en de prachtige kastelen die aan de rivier liggen. Zo, daar heb ik het gezegd.

We hoeven maar een klein stukje langs de Moezel. In de buurt van Moselkern slaan we af. Nog even een stukje binnendoor toeren en dan komen we bij een groot parkeerterrein. We betalen 2 piek om te mogen parkeren. We  wandelen naar de burcht. Dat is een hele aardige wandeling door het bos, van zo’n 1,3 kilometer lang. De weg gaat stiekem steeds verder naar beneden en we doen er denk ik een half uurtje over om bij de burcht te komen. Best een beetje intensief. Maar… dan heb je ook wat!

Op een steile rots, die boven het Eltzdal uitsteekt, staat ‘ie dan: Burcht Eltz. Hij is prachtig. Echt een droomkasteel. Het is ook al een ouwetje. Sinds 1157 wonen hier de graven van Eltz. Niet dezelfde natuurlijk en de huidige levende graaf woont er zelf niet meer. Snap ik, veel te druk met al die toeristen. Want het is er wel een beetje druk.

Een deel van het kasteel kun je zo bekijken, voor een ander deel moet je een entreekaartje kopen en dan achter een gids aansjouwen. Daar hebben we natuurlijk geen zin in. We scharrelen op ons gemak een beetje rond, tot we uitgekeken zijn.

Dan moeten we weer terug. Aangezien we heen alleen maar naar beneden zijn gelopen, zal terug alleen maar omhoog gaan. Ohoh… Gelukkig hadden we allang gezien dat er ook een shuttlebus gaat. Voor 2 euro per persoon brengt die je weer boven bij de parkeerplaats. We wachten even tot de volgende komt. We worden bijna verdrukt door de kudde bejaarden die ook mee wil, maar weten toch een plekje te bemachtigen.

Even later zijn we weer bij onze auto. Het wordt tijd om aan de terugtocht naar Siegen beginnen. Het is namelijk al half 6. De dag is voorbij gevlogen!

Tegen 8 uur zijn we terug in ons hotel. Ik kijk even op Tripadvisor waar we kunnen eten. Oh, een Duits/Kroatisch restaurant staat op nummer 4 en ligt op loopafstand. Klinkt goed. We wandelen naar Zum Häutebacher aan de Häutebachweg. Daar worden we met een handdruk begroet. Andy bestelt een steak, ik een mixed grill schotel. Klinkt goed, smaakt minder. Of valt eigenlijk best tegen. We snappen niet dat het zo’n hoge waardering heeft. Nou ja, het is in elk geval niet duur, voor 45 piek met fooi zijn we klaar. We wandelen terug naar ons hotel. We komen langs een benzinepomp, waar we een ijsje als toetje nemen. Dan lekker douchen, beetje relaxen en hup naar bed.

De volgende ochtend gaan we natuurlijk eerst uitgebreid ontbijten. Dan inpakken en wegwezen, want we moeten terug naar huis. Daar hebben we de hele dag de tijd voor, om thuis te komen. Ik heb een route gepland via Dortmund en Duisburg. Dat is in het industriële Ruhrgebied. Daar ontstonden in de industriële revolutie vooral steenkoolmijnen en staalfabrieken. En van sommigen hebben ze nu een museum gemaakt. Of een park.

In Dortmund is het een museum, genaamd Zeche Zollern. Of LWL Industriemuseum. Of Kasteel van de Arbeid. Dat mag ook. Het is zo’n oude steenkoolfabriek en daar gaan we naartoe. Want het is een hele mooie. Gelukkig dat deze bewaard is gebleven en niet is omgetoverd in een snelweg, zoals eens de bedoeling was.

Het complex is prachtig gerestaureerd, zodat je nu de gebouwen in Jugendstil-stijl kun bewonderen. En je kunt er leren over de wereld van de mijnen. Het is er in elk geval erg mooi. Met dit heerlijke weer is het een uitstekende plek om lekker een beetje rond te wandelen.

Eerst moeten we op het terrein zien te komen. Dat kan na betaling van entree en die is 4 euro per persoon. Kijk, dat is nog eens prima te doen.

We lopen het prachtige gebouw aan onze linkerhand binnen. Daar is een expositie over het mijnleven. Die is leuk opgezet. Als we genoeg geduld hadden, hadden we alles kunnen leren over de steenkoolmijnen.

Maar ja, dat hebben we niet. We wandelen weer naar buiten. Op het terrein staan twee grote torens. Hadden we goed opgelet, hadden we geweten waartoe die dienden. Maar ja, dat hebben we ook niet. Nu zijn het voor ons gewoon twee grote torens. Waar je op kunt klimmen. Ha leuk! Nou ja, Andy denkt daar anders over. Hij wacht lekker in het zonnetje tot ik uitgeklauterd ben.

Het uitzicht bovenaan is super. Je ziet zo het hele complex en een stuk Dortmund erbij. En Andy, die geduldig op de trap zit te wachten.

Weer op de begane grond gaan we kijken wat er zich in het gebouw achter Andy bevindt. Ah, een energie-opwek-hal. Er staan gigantische machines en allemaal spannende klokken en meters.

Andy werpt zich op als gids en legt uit hoe met de grote generatoren energie kon worden gemaakt. Dan lopen we de kelder in. Daar zullen vroeger de kolen hebben gelegen. Nu is het er vooral lekker koel, wat best welkom is op deze warme juli-dag. Het is namelijk tegen de 30 graden.

Na de energiehal wandelen we richting paardenstal. Dat is nu een restaurant. Mooi, want we hebben enorme dorst! We strijken neer op het terras. Twee drankjes later gaan we maar eens richting uitgang. En naar ons volgende en laatste verzetje. Dat bevindt zich in Duisburg, ongeveer 45 kilometer verderop.

En wat bevindt zich daar? Het Landschaftspark. Dat is een openbaar stadspark, dat rondom een oude hoogoven is aangelegd. Zoals al snel blijkt: dat is leuk! Je kan er namelijk van alles doen. Je kan een van de hoogovens beklimmen voor een goed uitzicht over Duisburg en omstreken. Of duiken in de gastank. Serieus.

Op een deel van de ertsbunkers zijn klimmuren aangelegd en klimroutes uitgestippeld. Dat is waar wij binnenkomen en het is er net een drukte van belang met allemaal klimmende mensen. Van jong tot oud zijn ze in tuigjes aan de gang. Ziet er inspannend uit en dat met dit warme weer.

Dat vinden andere mensen ook. Die hangen gewoon lekker rond of zitten in de schaduw te picknicken, inclusief barbecue. Wij gaan snel van het drukke gedoe vandaan en klauteren de trap op naar de andere kant van de bunkers, zodat we langs de oude hoogoven kunnen wandelen.

Want dat is leuk! We lopen over roestige bruggen langs geweldige industriële … ja, dingen. Weet ik veel hoe dat allemaal heet. Ik weet alleen dat ik dol ben op industriële dingen. Die zijn zo lekker fotogeniek. Ik leef me lekker uit met mijn camera.

Terwijl we over die bruggen lopen, zien we onder ons een mooie aangelegde tuin. En zo zijn er allemaal verrassende plekjes en hoekjes. Aan het einde van de route komen we bij de oude fabriek zelf uit. Daar zouden we de uitkijktoren kunnen beklimmen. Of wachten tot het donker wordt, want dan wordt het hier blijkbaar spectaculair verlicht.

Voor het eerste hebben we geen puf meer, voor het laatste geen tijd, want we moeten immers ook nog terug naar huis. We houden het bij lekker rondkijken en vooral veel foto’s maken. We zijn het er wel over eens dat dit een fantastisch park is. Er worden ook regelmatig evenementen georganiseerd. Zeker de moeite waard om in de gaten te houden en vaker naartoe te gaan.

Zo hebben ze er een pianofestival, zomerbioscoop, 24-uurs fietswedstrijd, kunstfestival, foodfestival, Haloween-feestje en een kerstmarkt. Oh, dat is misschien wel leuk, rond kerst… Het is ook maar 1,5 uur rijden vanaf ons huis, dat kun je nog eens op een dagje doen.

Anyhow, wij wandelen er op ons gemakje rond en genieten enorm. Maar moeten toch ook eens aan de terugreis beginnen. Tijd om dit mooie weekend af te ronden en naar Kaatsheuvel te rijden. We hebben een heerlijk weekend gehad en weer veel mooie dingen gezien. We kunnen er weer eventjes tegen. Tot het volgende tripje…

Oh, als u benieuwd bent naar het industriële erfgoed in het Ruhrgebied en er misschien meer van wilt zien, dan kan dat. Er is namelijk een hele route uitgezet langs dit erfgoed. Wij zijn zelf al eens in Essen geweest, bij Zeche Zollverein. Die staat op de Unesco Werelderfgoedlijst en is absluut ook een aanrader! Lees daar anders eens het tripjes-verslag over.