Weekendje Bulgarije

Pinksteren 2025 komt eraan, oftewel een lang weekend. Waar zullen we eens naartoe gaan? Het blijkt dat we bijna alle hoofdsteden in Europa hebben bezocht. Bíjna allemaal… We missen nog de Scandinavische hoofdsteden en die van Bulgarije: Sofia. Op onze rondreis door Roemenië in 2015 gingen we ook een stukje door Bulgarije. We hebben toen alleen de hoek rechtsboven bezocht, rondom Varna. Laten we daarom nu de hoofdstad bezoeken. Die van Scandinavië komen vast ook nog wel eens.

Nu is zaterdags heen, maandags terug best een beetje kort. Dan zijn we twee dagen aan het reizen voor een dag Sofia. Als we er een dag voor en een dag achter plakken, kunnen we meer bekijken. Plovdiv, bijvoorbeeld. Deze tweede stad van Bulgarije heeft een prachtig oud centrum, zeggen ze. Tussen beide steden in ligt het Rila-gebergte, met een bijzonder klooster. Hebben we wel een auto nodig. Dat blijkt erg goedkoop te zijn. Ongeveer hetzelfde als wanneer we taxi’s nemen van en naar het vliegveld. Sounds like a plan!

We hebben een mail gekregen, en ook op de website van Charleroi gelezen, dat er te weinig personeel is bij de beveiliging. De rijen kunnen daarom lang zijn. We worden geadviseerd drie uur voor de vlucht aanwezig te zijn. We vertrekken daarom om half elf uit Kaatsheuvel. In Antwerpen en ook in Brussel sluiten we gezellig aan in de gebruikelijke file en na 2,5 uur zijn we bij de parking. We parkeren de auto, betalen tien euro luchthaventoeslag en wachten even op het busje dat ons naar het vliegveld brengt.

Onze vlucht vertrekt vanuit Terminal 2. Misschien dat het erg druk is in Terminal 1, want in die van ons is nauwelijks iets te doen. We hebben snel onze koffer ingecheckt en hoeven niet te wachten bij de beveiliging. Dus zijn we veel te vroeg. Er zijn hier drie gates en het is hier idioot druk, met veel uitgelaten mensen. Een Chinees vliegveld is er niets bij. Ons vliegtuig heeft tien minuten vertraging en hij zit ramvol. Oh ja, we hebben een bijzondere ticketconstructie, waardoor Andy wel priority heeft, 2 stuks handbagage maar geen koffer.

Ik heb geen priority, 1 stuks handbagage en wel een koffer. Daarom scheiden hier onze wegen, omdat we elk een andere boardingrij hebben. Andy zit dan ook al lang en breed, als ik in het vliegtuig aankom. Hij zit vooral lang, want we blijken exitrij stoelen te hebben. Lekker! De vlucht duurt iets van 2,5 uur en ondanks de vertraging komen we op tijd aan. Dat is om 19.45 Bulgarije-tijd, wat een uur later is dan in Nederland. We pinnen even 100 leva bij de eerste de beste pinautomaat, pakken onze koffer van de band en lopen naar buiten.

Daar hoort iemand van de autoverhuurder te staan, maar die staat er niet. We bellen even. Ah, er komt iemand aan. Die rijdt ons naar Terminal 1 – wij kwamen aan in Terminal 2. Daar maken we de papieren in orde en lopen een rondje om de auto. Het blijkt dat de Ford Fiësta waarin hij kwam aanrijden, ook onze auto is. Oh okay. Als alles in orde is, neemt Andy de sleutel over en rijden we naar ons hotel in het centrum van Sofia. We checken in en vragen of we onze auto in de parkeergarage van het hotel kunnen parkeren. Dat kan, voor 25 leva per nacht. Vooruit dan maar.

Als we een beetje zijn gesetteld en een kop koffie op hebben, gaan we naar buiten. We hebben namelijk honger, ook al is het al tien uur ’s avonds. Eerst gaan we naar Kaufland. Deze supermarkt zit behalve in Duitsland, vooral in Oost-Europese landen. Zoals hier in Bulgarije. Hij zit vlakbij, in een prachtig historisch gebouw: de Central Hall. We slaan er drinken in. De restaurantjes die in deze supermarkt zitten, zijn al gesloten. We lopen eerst terug naar ons hotel om het drinken af te gooien op de kamer.

Dan vragen we de receptioniste waar we nog iets kunnen eten. Als we döner okay vinden, dan zit er een tentje vlakbij. Vinden wij prima. Correctie: vonden wij niet te vreten… We bestellen beef döner met frietjes. De friet is slap, vet en zoutloos. De döner is ook flauw, er zit een zurig sausje op en heeft verder weinig smaak. Dus op de vraag: hoe kun je döner verpesten? Is het antwoord: vraag het deze kok. Na het eten gaan we terug, rommelen nog een beetje en gaan dan lekker slapen.

De volgende ochtend, zaterdag 7 juni, beginnen we met ontbijt in het hotel. Dat is niet heel bijzonder. Het enige dat een beetje lekker lijkt, is een sandwich met kaas en sausage. Maar dat blijkt wel mee te vallen. Na het ontbijt gaan we op pad, Sofia verkennen. Dat begint meteen al goed, bij het gebouw waarin Kaufland is gevestigd. Aan de overkant is de mooie Banya Bashi moskee, met eraan grenzend een parkje. In dat parkje is een fontein en erachter het bijzondere gebouw waarin het Regional History Museum zit.

We wandelen verder, richting metro. Onder ons is een indrukwekkende afgraving te zien, waar je ook doorheen kunt wandelen. Dit zijn de restanten van de oude Romeinse stad Ulpia Serdica. Het werd ontdekt toen men de metrotunnels uitbreidde. Het metrostation is er dan ook naar vernoemd: Serdica. De metrolijn is er gewoon gekomen, het is mooi geïntegreerd met de ruïnes die nu een (gratis) museum vormen. Er staat net een kudde Chinese toeristen de boel van dichtbij te bewonderen. Daarom wandelen we er bovenlangs omheen en slaan aan het einde linksaf.

We komen bij een groot complex, waarin een ministerie en het Presidentieel Paleis zijn gevestigd. Op het binnenplein van het complex staat een bijzonder kerkje: de Sint Joriskerk. Die is klein maar fijn en vormt een mooi contrast met het moderne gebouw eromheen. Je kunt aan de zijkant van het complex naar het kerkje en er dan aan de achterkant weer uit. Daar staan twee wachters voor de deur van het Presidentiële Paleis, in prachtig kostuum. We hebben een beetje medelijden met ze, want ze staan tegen de felle zon in te kijken.

Een van de twee heeft daar duidelijk moeite mee. Ik vermoed dat het verboden is een zonnebril te dragen. Er zijn ook twee wachthuisjes. Misschien gaan ze daarin staan, als het te gek wordt of als het lelijk weer is. Dat is het vandaag zeker niet. De zon schijnt, het is rond de 30 graden. Zomer in Sofia. We wandelen voorbij het Russisch aandoende Largo gebouw. Hier huisde vroeger de Bulgaarse Communistische partij. Het heeft dezelfde Stalinistische bouwstijl als bijvoorbeeld het Kotelnicheskaya Building in Moscow. Ja, is inderdaad niet uit te spreken.

Anyhow, na de val van de USSR in 1989 zijn alle communistische symbolen van het gebouw verwijderd en heeft het complex andere bewoners gekregen. Zo gebruikt het Bulgaarse parlement het en zijn er een warenhuis en een hotel in gevestigd. We lopen er voorbij en slaan linksaf, om door een parkje naar de Alexander Nevski Kathedraal te lopen. Die is imposant, zowel van buiten als van binnen. We kijken er een tijdje rond en lopen er dan omheen.

Aan de achterkant is een Red Bull evenement aan de gang. Je kunt er spelletjes doen, wheelies proberen te maken op een KTM-motor en op de foto met een F1 wagen of andere racewagen. We wandelen weer een klein stukje terug, maar nu onderlangs het park. Zo komen we bij de Church of Nicholas the Wonderworker. Geen idee aan welk wonder hij werkte, het kerkje is in elk geval schattig. Dat lijkt dan weer op de kerken die we in Kiev zagen. Het is duidelijk dat Bulgarije voormalig Oostblok is.

We hebben dorst, dus als we een terrasje zien in het park, nemen we plaats en bestellen koud drinken. Aan de andere kant van het park staat het Ivan Vazov theater, met daarvoor een mooie fontein. Het theater is ook mooi om te zien. We wandelen weer verder. Omdat het best erg warm is, besluiten we om eerst terug te gaan naar ons hotel. Daar schuin tegenover zit een bakkerij. Halen we daar iets lekkers als lunch, gaan we op onze kamer een beetje bijkomen en daarna weer verder de stad verkennen.

Ik haal het typisch Bulgaarse Banitsa. Dat is filodeeg, met eieren, Bulgaarse witte kaas, yoghurt en vaak een vulling. Ik haal eerst de hartige en meest traditionele versie, met spinazie en kaas. Na hartig hebben we zin in iets zoeter, daarom haal ik ook nog een met appel, kaneel en walnoten. Erg lekker. Als we weer een beetje zijn bijgekomen, zoeken we het metrostation op. In het oorspronkelijke plan zouden we naar het zuiden wandelen en de metro terug nemen.

Nu beginnen we in het zuiden, nemen de metro ernaartoe en wandelen dan terug. Je kunt gemakkelijk bij de poortjes betalen, met je betaalpas of creditcard. Het is maar een halte en dat kost 83 eurocent per persoon. We stappen uit bij NDK, het National Palace of Culture. Dit is het grootste multifunctionele conferentie- en tentoonstellingscentrum in Oost-Europa. Het werd in 2015 zelfs uitgeroepen tot het beste congrescentrum ter wereld.

Het indrukwekkende gebouw ligt ook weer in een mooi park met een fontein. De Bulgaren zijn blijkbaar dol op water en fonteinen. Vanaf het NDK wandelen we door Vitosha Boulevard, de Kalverstraat van Sofia. Daar is het een beetje druk en best gezellig. We nemen er een ijsje en krijgen een flinke portie. Aan het einde van de boulevard slaan we rechtsaf en komen zo weer in het park van het Ivan Vazov Theater. Daar blijven we nog een tijdje mensen kijken, voor we terug gaan richting hotel.

We gaan bij de Central Hall naar binnen. Door de banitsa’s en de bak ijs hebben we niet echt honger. Een curryworstje en een bakje fruitkwark gaan er wel in. Dat hebben ze in het gebouw, want bovenin zitten wat restaurantjes. Als we vol zijn, kopen we een voorraad drinken bij Kaufland en gaan dan terug naar ons hotel. Koffie, douchen, relaxen en slapen.

---

Zondagochtend is het bakkertje aan de overkant helaas dicht. Daarom haal ik bij Kaufland Banitsa-achtige broodjes. Die eten we op onze kamer op, want het knoeit een beetje. Om tien uur zijn we good to go en verlaten we het hotel.

Vandaag rijden we naar Plovdiv. Dat ligt ongeveer 145 kilometer naar rechts en is – met file door wegwerkzaamheden – ruim twee uur rijden. Eerst tanken, want we kregen de auto met een bijna lege tank mee. Zo mogen we hem ook weer inleveren. We tanken hem daarom niet helemaal af, want zoveel kilometers gaan we niet maken. We nemen de snelweg naar Plovdiv, want we willen er zo snel mogelijk zijn. Om kwart voor een komen we aan.

Dat is een beetje vroeg, want inchecken kan vanaf twee uur. We hebben geluk: onze kamer is al klaar. We installeren ons, nemen een kop koffie en gaan dan Plovdiv bekijken. Dat bestaat uit een oud en een nieuw gedeelte. De oude stad staat op de nominatie om een Werelderfgoed te worden, op de lijst van UNESCO. En terecht, want het is prachtig. Het bestond al voordat Rome en Athene werden gesticht. De oudste resten stammen uit 6.000 voor Christus, de stad zelf werd twee eeuwen later officieel gesticht.

Die oude stad ligt verspreid over drie heuvels, dus het bezoeken is best een geklim. Maar dan heb je ook wat: prachtige, gekleurde, oude vakwerkhuizen. Daar kun je langs dwalen, door de smalle, steile kasseistraatjes. Loopt wel wat ongemakkelijk, maar ach. Sommige huizen kun je bezoeken, andere zijn als museum ingericht. Zoals het prachtige Etnografisch Museum, waar je kunt zien hoe men hier in de 19de eeuw leefde. Of je bewondert het alleen van buiten, zoals wij. Er is ook een mooi en goed bewaard gebleven amfitheater. Dat wordt nog steeds gebruikt voor evenementen.

Toevallig is er vandaag een hardrockconcert. Daardoor kunnen we er niet naartoe. Dat is ook maar goed, want we hebben een klein foutje gemaakt. Omdat we geen zin hebben in nog meer geklim, lopen we naar beneden, in de verwachting dat we zo bij het amfitheater uitkomen. Nee dus, die ligt echt ook op een berg. Nou ja, dan kijken we morgen wel of we er met de auto kunnen komen. Nu wandelen we rustig terug naar het centrum. Daar is trouwens een mini amfitheater, aan de voet van de straat waar ons hotel is.

We kuieren een beetje door de winkelstraat, die in goed Bulgaars Ulica Knyaz Alexander I heet. Onder deze straat is het oude Romeinse stadion. Die kun je op twee plekken bewonderen, maar dan moet je wel een kaartje kopen. Wij kopen liever een ijsje en vermaken ons vooral met mensen kijken. Rond vijf uur vinden we het wel mooi geweest en gaan we eerst terug naar ons hotel. Dat is trouwens een prima hotel, modern en netjes ingericht en lekker rustig. Heel wat anders dan die in Sofia, dat was lawaaierig en de weekend-receptioniste was een stuk chagrijn, dat liefste buiten voor de deur stond te roken. Dus.

Als we weer een beetje zijn bijgekomen, gaan we op pad voor het avondeten. Dat zoek je het beste in de wijk Kapana, vijf minuutjes lopen. Beetje lastig dat de vele restaurantjes geen kaart buiten hebben. We kiezen op goed geluk een terras uit. Andy bestelt iets met varkensvlees, ik iets met kip. Smaakt best prima, maar de porties zijn nogal klein. We betalen de verschuldigde 61 leva – fooi geven met creditcard kan niet, dus betalen we gepast. Omgerekend is dat trouwens iets meer dan dertig euro. We lopen terug richting centrum, voor een portie kebab om de gaatjes te vullen.

We kiezen de tent waar steeds mensen in de rij staan, want dan zou je denken dat het eten er goed is. Maar niets is minder waar. Een broodje döner met friet erop vind ik nogal raar en zoals blijkt, is ook niet erg lekker. Nou ja, dan lopen we nog even de winkelstraat in voor een ijsje als toetje. Die smaakt tenminste wel lekker. Terwijl we die buiten opeten, komt de dame van ons hotel langsgelopen. We groeten elkaar; tot morgen! Dan gaan we maar eens terug. As usual: koffie, douchen, relaxen en lekker slapen.

---

Gisteren konden we gratis parkeren in de straat bij ons hotel, omdat het zondag was. We vonden zelfs een plekje voor de deur. Vandaag is het maandag en vanaf acht uur moet er betaald worden. Is niet duur, 1 lev per uur. Ik stop 2 leva in de betaalpaal, we verwachten voor tien uur toch wel op weg te zijn. Voor het ontbijt hadden we ons broodjes van Subway beloofd. Die zit een stukje verderop in de winkelstraat en is vanaf negen uur open. Ik loop er even naartoe om twee broodjes te halen.

Als we het ontbijt op hebben en de boel weer ingepakt, checken we uit. We gaan terug naar Sofia, maar wel via de toeristische route. Die gaat door het Rila-gebergte, wat ook een nationaal park is. In dit park heb je twee hoogtepunten. Je kunt er de Seven Rila Lakes bewonderen. Dat is een fikse bergwandeling langs, je verwacht het niet, zeven meertjes. Voor ons niet weggelegd, daarom houden we het bij het andere hoogtepunt: Rila Monastery. Deze staat al wel op de Werelderfgoedlijst. Het is dan ook een bijzonder mooi klooster.

Het Rila-klooster werd in de 10e eeuw gesticht door ene Johannes van Rila. Hij was een kluizenaar, die later door de Orthodoxe Kerk heilig werd verklaard. Zijn eenvoudige woning en graf werden een heilige plek en groeiden uit tot een groot kloostercomplex. In het begin van de 19e eeuw werd het klooster door een brand verwoest. Daarna werd het opnieuw gebouwd, nu in de stijl van de Bulgaarse renaissance. Er werd een prachtig complex neergezet, dat uitgroeide tot een nationaal symbool van Bulgarije.

Het klooster is beroemd om zijn kleurrijke muurschilderingen en gedetailleerde houtsnijwerken. Je vindt er wel 1.200 fresco’s met bijbelse taferelen. Aan het houtsnijwerk heeft ene broeder Rafael zeker twaalf jaar gewerkt. Hij verwerkte er zo’n 650 personages in. Zeggen ze; ik heb ze niet geteld. Het is ook een erg groot complex, het een na grootste klooster van de hele Balkan. In de gloriedagen was er plek voor maar liefst 500 monniken en konden er nog eens 1.000 gast-pelgrims komen logeren.

Het klooster is nog steeds in gebruik. Er wonen nu nog ongeveer 60 monniken. Zij liever dan ik, want het is een erg populaire plek en trekt dus veel toeristen aan. De toegang tot het klooster is gratis. Je moet alleen wel fatsoenlijk gekleed zijn. Voor de dames is dat schouders en knieën bedekt. Met mijn knieën zit het wel goed, maar mijn schouders zijn iets te bloot naar de zin van de meneer bij de ingang. Oeps. Ik haal snel een blouse uit de auto.

Oh ja, je kunt parkeren voor de deur van het complex. Daarvoor moet je betalen, cash only. Wij hebben geen cash meer, we hebben gisteren bij het eten al ons geld uitgegeven. Een stukje verderop kun je gratis parkeren en daar vonden we ook een plekje. Het is best rustig in het klooster. Het is vandaag tweede Pinksterdag, maar blijkbaar is dat niet zo’n ding hier in Bulgarije. Gelukkig maar, want nu kunnen we op ons gemak rondkijken, zonder te struikelen over veel toeristen.

Als we klaar zijn met bewonderen, gaan we terug naar de auto en terug naar Sofia. We hebben nu een ander hotel in het centrum. Deze heeft geen eigen parkeerplaats, maar er is er eentje om de hoek. Kost ook 25 leva per nacht. Dat moet contant betaald worden. Ja, we hebben dus geen cash meer. Geen probleem, om de hoek is een pinautomaat. Ik pin nog eens 40 leva en betaal de parkeermeneer.

De dienstdoende receptionist is een gezellige kerel. Hij zit net aan een bakkie soep, dat lekker ruikt. Komt van de buren, het beste restaurant van Sofia, zegt hij. Je moet er eigenlijk reserveren, want ze zitten meestal vol. Maar we kunnen het proberen – zeg maar dat de buurman ons heeft gestuurd. Dat doen we en dat zeggen we en warempel, we krijgen een tafeltje buiten. We besluiten het traditoneel Bulgaarse gerecht-voor-twee te nemen. We krijgen allerlei lekkere gerechtjes: salade, vlees, groentes, brood en dipjes en een lekker banitsa-toetje. Het is heerlijk. Niet goedkoop, €75,00 totaal, maar erg lekker.

---

Dinsdagochtend kunnen we rustig aan doen, we vliegen pas om 14 uur. Ik haal bij de bakker om de hoek weer ontbijt-banitsa’s, die we op de kamer opeten. We pakken de laatste spullen in en om half twaalf lopen we naar de auto. We bellen onderweg de verhuurder dat we eraan komen. Bij Terminal 1 staat dan een meneer op ons te wachten. We doen een rondje auto: alles is in orde. Onze vlucht gaat vanaf Terminal 2. De meneer biedt aan ons even te brengen. Hoeven we niet met de (gratis) shuttlebus, die tussen beide terminals pendelt.

Dan gaat het zoals verwacht: koffer inchecken, door de controle, eeuwigheid wachten, naar het vliegtuig lopen en gaan. Na twee uur en drie kwartier landen we in Brussel. We wachten op onze koffer en dan op de shuttlebus. Er zijn veel meer mensen dan in de bus passen. We moeten twee rondes wachten voor wij meekunnen. Beetje slecht wel, want ze weten wanneer iedereen weer terug komt. Nou ja, wij kunnen de files bij Brussel en Antwerpen gaan trotseren en dan naar huis. Nagenieten van een geslaagd weekendje weg!