Moezel & Durbuy

Vorig jaar, in 2014, kocht ik hotelbonnen bij Kruidvat, waarmee we in Steenwijk, op Texel en in Middelburg verbleven. Deze zomer willen we een weekendje naar Friesland, dus koop ik weer nieuwe hotelvouchers bij Kruidvat. In Leeuwarden is alleen het Campanile hotel beschikbaar in het weekend dat we willen gaan. Ik check nog even de site van Campanile zelf en zie dan dat ik daar een betere deal kan maken, inclusief ontbijt. Ja, we gaan natuurlijk niet méér betalen! Dus heb ik 2 hotelvouchers over.

Hè wat vervelend, nou moeten we nog ergens een weekend weg…. Ik kijk welke bestemmingen ik met de vouchers kan boeken. Hmm, in Nederland niets leuks. Maar er is 1 hotel in Duitsland, vlakbij de Moezel: Idar-Oberstein. Ziet er leuk uit, is nog te rijden in een weekendje, dus laten we dat maar doen!

In het weekend van 20 juni 2015 is het zover. Ik werk die dag thuis, begin vroeg en met de compensatie-uurtjes die ik nog heb staan kunnen we om half 3 op pad. Het is ongeveer 370 kilometer rijden, we zullen ongeveer 4 uurtjes onderweg zijn. Als we voorbij de file bij Maastricht zijn, kunnen we via Luik en Spa Duitsland inrijden. Al vlak na de grens met België krijgen we een vakantiegevoel: het landschap is compleet anders dan in Nederland. Wat wonen we toch in een saai land…

Tegen half 7 zijn we op de plaats van bestemming: Idar-Oberstein dus. We slapen in het Opal Hotel en het kan gerust gezegd worden: dat is het meest lelijke gebouw ever! Volledig misplaatst in de omgeving. Het heeft 19 verdiepingen en wij krijgen een kamer op de 16e. Dat betekent wel een fantastisch uitzicht. En eerlijk is eerlijk: de kamer is prima, lekker ruim.

Het wordt tijd om te gaan eten. We hadden onderweg al aankondigingen gezien van het Spiessbratenfest dat hier volgend weekend is. En in de lift van ons hotel zien we een poster die ons lokt spiessbraten te gaan eten. Wat het is? Geen idee, maar het ziet er lekker uit. Er komt in elk geval vuur & vlees bij kijken, altijd een goede combi. Dus vragen we waar we die spiessbraten kunnen krijgen. Het beste gaan we naar Hotel Restaurant zum Schwan. Dat is 5 minuutjes lopen.

Dom genoeg nemen we eerst een voorgerecht. Andy iets lekker met een aardappelpannenkoek + champignonsaus, ik een tomatensoepje. Dom genoeg, want daarna komt ons hoofdgerecht… OMG, wat een lappen vlees! We konden niet kiezen tussen rund of varken, dus hebben we 1 rund en 1 varken genomen. Dat betekent ongeveer 350 gram vlees per persoon. Daar eten we normaal 3 dagen van…. Naast het vlees krijgen we ook nog brood en salade.

Maar dat is bijzaak. Het vlees. Want dat krijgen we niet meteen op ons bord. Nee, we zitten naast een open haard / BBQ en daar gaan onze hompen vlees op. Er gaat flink de fik in en we horen ons vlees lekker knisperen en sissen. En dan is het zover: ons vlees wordt opgediend. We krijgen allebei een helft rund en een helft varken. Vol verwachting vallen we aan: lekker hoor! Het vlees heeft een aparte, unieke, rokerige smaak. Dat komt doordat het eerst een paar uur in de marinade heeft gezwommen en daarna op beukenhout is gegrild. Heerlijk!

We komen er niet helemaal uit welk stuk vlees lekkerder is, de rund of het varken. Dus is ons advies: bestel allebei en ruil! We zitten zó bomvol dat een toetje echt niet meer past. Dus betalen we €70,- en wandelen terug naar ons hotel. We zijn vol en rozig en gaan niet te laat slapen.

De volgende dag beginnen we met een uitstekend ontbijt: op de 19e verdieping staat een uitgebreid buffet klaar. Met alweer dat magnifieke uitzicht leggen we een goede bodem om een tijdje op te kunnen teren.

Na het ontbijt rijden we eerst naar het andere deel van dit plaatsje: Oberstein. Waaruit blijkt dat wij in Idar slapen. Oberstein is het deel waar in de rotswand het kerkje Felsenkirchen over het dorp uitkijkt. Het werd rond 1483 op 60 meter hoogte in de rotswand gebouwd, als zoenoffer voor een broedermoord. Nee, ik heb geen idee wiens broeder. De bouwers zagen de nis in de bergwand, die was ontstaan door een nog altijd bruisende bron. En kennelijk dachten ze dat dat nou eens een mooie plek was om een kerk neer te zetten. Of in te zetten, eigenlijk. Anyhow, het unieke kerkje heeft Idar-Oberstein op de kaart gezet. We hebben geen behoefte de kerk van binnen te bekijken, maar dat kan wel als je wilt.

Behalve van het kerkje is Idar-Oberstein ook bekend van de edelstenen. Of eigenlijk de edelsteenslijperijen. Ja, dat is een woord. Die bekendheid komt vanuit de 14e eeuw, toen er Agaat en Amethyst werd gevonden. Amethyst was een van de 5 belangrijkste edelstenen van dat moment, dus er verschenen dollartekens. Met ook nog eens een rivier in de buurt had men de waterkracht om er iets moois van te maken. Booming business, totdat de edelstenen in de 18e eeuw opraakten. Veel Duitse edelsteenslijpers trokken naar Brazilië, waar grote hoeveelheden Agaat en Amethyst werden gevonden. En daarna kwamen ze ook weer terug, waarbij ze een nieuw geleerde techniek meebrachten om vlees te braden: spiessbraten! Zo, is dat cirkeltje ook weer mooi rond.

Er zijn verschillende winkeltjes, musea en slijperijen die je kunt bezoeken. Wij houden niet van edelstenen, dus hebben we daar geen behoefte toe. We houden wèl van sight seeing, dus gaan we op pad richting de Moezel. Eerst rijden we naar Bernkastel-Kues, een gezellig stadje aan die Moezel. En dan volgen we de kronkels die de rivier door het prachtige landschap maakt.

De Moezelstreek is natuurlijk bekend om haar wijn. Niet gek dus dat we omringd zijn door wijnvelden. Er zijn nog geen druiven te bekennen in deze tijd van het jaar, maar de wijnranken staan er mooi en groen bij. We hebben helaas niet het meest geweldige weer, het is nogal bewolkt. Maar in elk geval droog, dus dat mag de pret niet drukken. We toeren lekker langs de Moezel, net als heel veel andere Nederlanders. Ja, dat krijg je hier natuurlijk, dat het er stikt van de landgenoten. We komen door allerlei leuke dorpjes en genieten van de mooie omgeving.

In Pommern vinden we een eettentje waar we buiten op het terras, met uitzicht over de rivier, een Strammer Max naar binnen werken. En dan wordt het tijd om weer terug te rijden. Ach ja, dezelfde route, waarom niet? Het is tenslotte schitterend. En zo zijn we rond een uur of 5 weer terug in ons hotel. We hebben zin in pizza, dus gaan we vanavond bij de Italiaan eten. Het toetje nemen we bij de ijssalon in het centrum, waar we doorheen lopen als we weer richting hotel gaan. We kijken een film op de laptop, maken plannen voor morgen en gaan lekker slapen.

Zondagochtend, onze laatste dag. Gelukkig is die dag nog lang niet voorbij, vandaag kunnen we nog genoeg beleven! Maar eerst weer een lekker uitgebreid ontbijt van het buffet op de 19e. Daarna inpakken & uitchecken.

We hebben besloten een route terug naar huis te nemen via Luxemburg en de Belgische Ardennen. We zijn al heel lang niet meer in Luxemburg geweest, niet in het land, niet in de stad. We zijn er vlakbij en het ligt soort van in de juiste richting. Dus begeven we ons richting Luxemburg-stad. Waar we aankomen, verkeerd rijden en bijna niet meer uitkomen. Crap. Maar dan komen we toch in het oude centrum uit, waar we met auto een parkeergarage induiken en zonder auto weer uitkomen. We gluren naar beneden het stadspark in. Dat valt nog niet mee, want er zit een groot hek omheen.

We zijn al snel uitgekeken. We lopen nog even richting centrum, want we hebben zin in koffie. En die smaakt prima, samen met een muffin. Nog even op de markt gluren en dan geloven we het wel. We zijn wel klaar met Luxemburg. Voorgoed. We vinden er eigenlijk niet zoveel aan. De stad niet en het land niet. En de Luxemburgse medemens niet: we hadden al eerder geconcludeerd dat we de Luxemburger geen charmant persoon vinden. Stelletje chagrijnen zijn het. En onduidelijk is het er ook: we kunnen niet makkelijk de weg eruit vinden en we belanden op een andere snelweg dan we eigenlijk hadden gewild. Bah. Het land kan ons dus verder gestolen worden. Wij gaan lekker naar de Belgische Ardennen!

Ik heb al een tijdje het plaatsje Durbuy op mijn lijstje staan. Ooit gehoord of gelezen dat dat een leuk plaatsje in de Belgische Ardennen is. Het was er nog niet eerder van gekomen om daar naartoe te gaan. Vandaag ligt het soort van op de route. Na Marche-en-Famenne slaan we af en komen meteen al in een mooie omgeving uit: de streek van de Ourthe en de Aisne.

Durbuy is een prachtig klein stadje, volgens de bewoners het één na kleinste ter wereld, met veel historische gebouwen. En veel horecagelegenheden. En veel toeristen. Toch ziet het er gezellig uit. Het weer is ook opgeknapt, we hebben een lekker zonnetje.

We parkeren de auto, waar we achteraf 5 euro voor zullen betalen, en lopen door Durbuy. Leuk hoor! Rond het plein is het een gezellige drukte. Er is live muziek, er zijn allemaal terrasjes en iedereen geniet van het lekkere weer. owij ook. We kuieren rustig rond, nemen nog een kijkje in de kerk waar net het koor uit volle borst aan het zingen is, en lopen weer terug naar de auto.

Zo is er een einde gekomen aan een heerlijk weekend. We hebben genoten in het gebied rond de Moezel, ondanks dat het erg toeristisch is en overspoeld wordt door Nederlanders. Hier willen we zeker nog wel eens naar terug. De Belgische Ardennen waren een leuke verrassing. Nu zijn we alleen in Durbuy geweest, maar we gaan vast nog eens de rest verkennen. Aanraders dus!