Weekendje Teutoburgerwald

Wij zijn dit weekend in augustus 2016 alweer 24 jaar samen, waarvan 17 getrouwd. Oftewel: we hebben een goed excuus om een weekendje weg te gaan. Nou zit ik regelmatig op skyscanner.nl en daar vind je behalve de beste vliegtickets, ook goede reistips. Zo hebben ze 21 natuurwonderen in Duitsland uitgelicht. Daar zie ik een foto van het Teutoburgerwald. Ziet er prachtig uit en… is op weekendtripjes-afstand.

Ik ga op zoek naar een hotelletje in de buurt en dat wordt de Holiday Inn Express in Gütersloh. Dat is zo’n 290 kilometer bij ons vandaan, daar kunnen we op vrijdagavond na het werk in een uurtje of drie naartoe rijden. Ondertussen vraagt Andy zich af wat er mooi is in dit deel van Duitsland. Volgens hem is Nordrhein-Westfalen niet zoveel aan. Plat en zo. Nou ja, als dat zo is, dan hebben we één hoogtepuntje morgen in het Teutoburgerwald. De rest zien we dan wel weer.

We rijden op vrijdagavond naar Gütersloh. We checken in in ons hotel en als we in onze kamer zijn geïnstalleerd, gaan we een ommetje maken door de stad. Er hangen allemaal groepjes jongeren rond en de sfeer is niet prettig. Ook niet vervelend, maar het voelt gewoon niet lekker. We lopen door het centrum, dat volgens ons niet veel uitstraling heeft. Neh. We gaan terug naar ons hotel, beetje rommelen en dan lekker slapen.

Na een prima ontbijtje gaan we gauw op pad. We nemen de toeristische route naar de Externsteine. De wat? Externsteine. Dat is een zandstenen rotsformatie, bestaande uit een aantal hoge zuilen, die gedeeltelijk in het water staan. Het lijkt een gril van de natuur te zijn, hoewel dergelijke rotsformaties in de wijde omtrek bijna niet voorkomen. Puur natuur? Niet helemaal. Bewerkingssporen verraden dat het complex eeuwenlang is gebruikt voor ceremoniële doeleinden. De uitgehakte tempel bovenop een van de zuilen is hiervan het beste bewijs.

Toegang tot dit fenomeen is gratis. Je betaalt alleen €2,50 voor het parkeren. Als je op/in de rots wilt, betaal je nog een keer drie euro. Wij hebben geen klauterbehoeftes, dat deel slaan we over. Wel genieten we van de bijzondere rotsen en het prachtige park eromheen. Mooi hoor.

We gaan verder, over de sprookjesroute. Dat is ook bekend als “Die Deutsche Märchenstrasse”. Het is een route die in 1975 is ontstaan, geïnspireerd door de sprookjes die de Gebroeders Grimm bedachten. Het is ook een van de oudste en bekendste vakantieroutes van Duitsland. Het gaat langs meer dan zestig plaatsen waar de sprookjes zich hebben afgespeeld of die een rol hebben gespeeld in het leven van de gebroeders Grimm. Dat is niet alleen leuk, het is ook een mooie route. Want tegen de verwachtingen in (van Andy) is ook dit deel van Duitsland prachtig, met glooiende heuvels, veel groen en lekker de ruimte.

De bezienswaardigheden onderweg zijn divers. We hebben er een paar uitgekozen die we nader willen bekijken. Dat begint in Hameln. Inderdaad, van de Rattenvanger. Het charmante plaatsje staat bijna geheel in het teken van dit sprookje. Als we aankomen, zien we bij het stadhuis het carillon rondgaan. Dat beeldt het sprookje uit. Erg leuk. Omdat het zondag is, begint er ook een openluchtvoorstelling. Daar hebben we niet zo’n zin in en we lopen verder de stad in.

Bij een terrasje strijken we neer voor koffie en een broodje curryworst. We zijn tenslotte in Duitsland. Als dat op is, is het tijd om verder te rijden. In Polle proberen we het schoentje van Assepoes te vinden. Zonder succes. Zal die trut het zelf wel weer aangetrokken hebben.

In Weser is een skywalk. Dat niet heel makkelijk te vinden is. We rijden er dan ook voorbij. Geeft niet, onderaan bij de rivier zien we het hangen. En hebben we ook een mooi uitzicht. Daar doen we het ook wel voor.

Het wordt tijd om ons onderkomen van vanavond op te zoeken. Dat bevindt zich in Kassel en is een Golden Tulip hotel. Het ligt tegenover het station en op een steenworp afstand van het centrum. Als we zijn ingecheckt, wandelen we naar het centrum. En dat is erg leuk! We wandelen door een winkelstraat en komen uit op het centrale plein Königsplatz. Daar is het gezellig druk.

We lopen door de volgende winkelstraat en komen zo uit op de Friedrichsplatz, waaraan het Staatstheater en het museum Fridericianum staan. Vooral het laatste is een erg mooi gebouw. We genieten van het lekkere zonnetje zo aan het einde van de middag. We wandelen weer verder, naar de Orangerie. Tenminste, dat was het plan. Ik dacht namelijk dat dat best loopbaar is.

We kunnen het alleen niet vinden. We lopen tot aan het ziekenhuis en vinden dan dat we inmiddels wel genoeg gelopen hebben. We moeten ook nog weer terug. En het is inmiddels etenstijd geweest. Dus wandelen we weer richting centrum, tot we een Italiaans restaurantje zien. Mooi, pizza! Die extra calorieën lopen we er nog wel af voor we bij ons hotel zijn. Na deze prachtige dag kunnen we heerlijk slapen.

Na het ontbijt wordt het tijd om huiswaarts te keren. Maar dat doen we natuurlijk niet linea recta. Eerst moeten we nog het een en ander hier in Kassel bekijken. Allereerst die Orangerie, die we gisteren niet konden vinden. Nu gaat we met de auto en laten we Truus de weg vinden. Dat gaat een stuk beter. We parkeren aan de zijkant van een park en wandelen om het immense gebouw heen naar de nog veel immensere tuin.

Dat is zo groot doordat de tuin overgaat in het Karlsaue Park. Prachtig zeg! De Orangerie is een barok kasteel uit 1702. Vroeger diende het om planten te laten overwinteren, zoals in elke zichzelf respecterende orangerie. Tegenwoordig wordt het gebruikt voor bruiloften en partijen. En als restaurant. Het hoofdgebouw is bijna 140 meter lang. Je zal het maar moeten stofzuigen…

Als we uitgewandeld zijn, vragen we Truus om ons naar het Bergpark Wilhelmshöhe te brengen. Je verwacht het niet, maar dat is een park op een berg. Het staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst, jawel. Stiekem is het iets meer dan gewoon een park op een berg. Als je op die berg afrijdt, zie je al het Hercules monument, met de cascade ervoor. De wat? Waterval. Die uit staat, want die zijn ze aan het renoveren. Tja, dat moet ook af en toe.

Als je naar het monument wilt, en dat wil je, betaal je 3 euro entree per persoon. Waarom je dat wilt? Omdat je vanaf het monument een fenomenaal uitzicht hebt. Op Kassel, op de waterval, op het kasteel en op het slot. Kasteel en slot? Ja, want midden in het park staat Slot Löwenburg. Vanaf het Hercules monument ziet dat er uit als een sprookjeskasteel.

Het sprookje waarvoor het diende was die van graaf Willem I van Hessen-Kassel en zijn maitresse Karoline von Schlotheim. Doordeweeks woonde Willem met zijn vrouw Wilhelmina Caroline in het Slot Willemshöhe, even verderop. Kasteel en slot dus. Beide zijn tegen een kleine entreeprijs te bezoeken. Dat doen wij niet, want we moeten terug naar huis.

Dat doen we via de toeristische route naar Winterberg. Dat kennen wij Hollanders als winters speelparadijs. Het heeft namelijk maar liefst 34 skipistes en is vanuit Nederland in ca. drie uurtjes te bereiken. Ideaal als je van wintersport houdt. Wij vinden dat verschrikkelijk… We zijn wel nieuwsgierig naar dit plaatsje, vandaar dat de route huiswaarts hierlangs gaat. We hadden gedacht in Winterberg ergens leuk te lunchen. Wat blijkt? We vinden het er vreselijk! Veel te druk, veel te toeristisch en vooral veel te veel kaaskoppen.

We maken gauw dat we er weer wegkomen en rijden lekker terug naar huis. Nog even binnendoor tot Keulen en dan de snelweg richting Kaatsheuvel. Tot het volgende tripje!