Athene dag tot dag

---

Volgens de receptiejongen kan het wel eens druk zijn op het vliegveld. Veel vakantiegangers en mensen die naar huis gaan voor kerst. We nemen voor de zekerheid de shuttle bus van 8.35 uur. Die rijdt langs een aantal hotels en zet ons om 9 uur af bij het vliegveld. Waar het best rustig is. Er staat niet eens een rij voor de bagage incheck balie. We zijn veel te vroeg… Nou ja, dan gaan we maar vast door de controle. Dat gaat zonder noemenswaardigheden.

We hebben nog geen koffie op en als we een koffiebar zien, nemen we eerst een bakkie. Van huis hadden we broodjes voor het ontbijt meegenomen, die eten we ook meteen op. We hadden ook in het hotel kunnen ontbijten. Dat vonden we teveel gestress, want dan moet je opschieten om de shuttle bus niet te missen. Geen zin in. En bovendien idioot duur. Ook geen zin in.

We moeten even wachten tot onze gate wordt aangekondigd. Als die bekend is, gaan we er naartoe. We hebben een beetje vertraging, geen idee waarom. Maar volgens de piloot komt het goed en zullen we op tijd in Frankfurt landen. Gelukkig maar, want daar hebben we een korte overstap van krap een uur. Bij binnenkomst in het vliegtuig krijgen we een soort van koekjes uitgereikt. Nou, bedankt. En ze komen tijdens de vlucht zelfs met drinken langs. Dat hadden we niet verwacht, op een vlucht van een uurtje. Hij zit trouwens ramvol, die vlucht. Tja, dat heb je zo met de feestdagen.

We landen inderdaad op de afgesproken tijd. Maar ja, voor je uit het vliegtuig bent, ben je zo een half uur verder. Oh ja, want we moeten eerst met de bus naar de terminal. Onze volgende vlucht naar Athene vertrekt gelukkig van dezelfde terminal. Als we bij onze gate zijn aangekomen, begint het boarden ook net. We kunnen meteen aanschuiven. Ook deze vlucht zit helemaal vol. Op de vlucht van drie uur krijgen we zowaar een complete warme maaltijd. We krijgen kipfilet met puree en groente, een broodje, koekjes en een flesje water erbij. En ze komen twee keer langs met drinken. Goede service hoor. Maar dat is eigenlijk altijd wel met Lufthansa.

We landen om vijf uur in Athene. Daar is het een uur later dan bij ons. Alles gaat erg vlot, we zijn zo bij de bagageband. Onze koffer komt al snel voorbij. Voor we het weten staan we buiten. Even zoeken en dan zie ik iemand met een bordje met mijn naam erop. Dat had ik vooraf met het appartement geregeld. Wel zo makkelijk, want nu weten we zeker dat we a) niet worden opgelicht en b) aankomen waar we moeten zijn. Het ritje kost ons €38,-. We volgen de aardige chauffeur naar zijn taxi. Om half zes zitten we in de auto. Nog een half uur later staan we bij ons appartement. Dat ligt aan de achterkant van het Kallimarmaro Stadium.

Een alleraardigste dame verwelkomt ons. We krijgen een glas water, koekjes en gedroogd fruit. En een hele uitleg over wat waar te vinden is. Dan naar onze kamer. Het is een klein maar fijn appartement. Er zit een minikeukentje in, een mooie badkamer en natuurlijk een bed. De taxichauffeur heeft ondertussen onze bagage naar de kamer gebracht, daar hoeven we niet mee te sjouwen. We nemen eerst even een kopje koffie. Dan gaan we op zoek naar een supermarkt. Op de plattegrond die we van de receptiedame kregen, staat aangegeven waar we die kunnen vinden. Het is vlakbij. We slaan drinken en broodjes met beleg in. Want er zit geen ontbijt bij, dat moeten we zelf regelen. Omdat we de weg hier nog niet weten, maken we morgenvroeg zelf wel even wat.

Ook het avondeten regelen we zelf. We hebben namelijk geen enorme honger. Als we terug zijn in ons appartement, nemen we een bakje noodle soup. Ja, gezien de ervaringen vorig jaar in Londen met kerst, heb ik dat voor de zekerheid maar weer meegenomen. Het komt meteen van pas. Andy stelt voor er een traditie van te maken: noodle soup met kerst. Oh okay. Terug in onze kamer rommelen we nog wat aan en dan gaan we slapen. Het is stiekem half elf geworden en we zijn moe van de reis. Trusten!

---

Voor vandaag hebben we in elk geval twee dingen op het programma staan. Het eerste is om elf uur en we moeten er een half uurtje voor wandelen. We hebben nog geen zin om te ontbijten, dus smeren we broodjes en nemen die mee. Dan wandelen we naar het parlementsgebouw. Daar is namelijk elke zondag om elf uur de wisseling van de wacht, inclusief ceremonie. Die wachten zijn de Evzones. En de wisseling is… hilarisch!

Maar eerst: wat staan die Evzones daar te doen? Ze bewaken het graf van de onbekende soldaat. Dat graf is ter nagedachtenis aan alle gesneuvelde Griekse soldaten sinds 1821. Of eigenlijk is het een monument, want er ligt niemand begraven. Behalve het graf bewaken de Evzones ook de presidentiële villa en de poorten van hun trainingskamp. Op zondag hijsen & strijken ze de vlag die bovenop de Akropolis staat. Ze gaan gezellig met de president van Griekenland mee op vakantie buitenlandse reizen. En ze doen mee aan de jaarlijkse Griekse parade van de Onafhankelijkheidsdag in New York. Druk leven, maar puur ceremonieel.

De bewaking van het graf doen ze 3x gedurende 48 uur. Ze moeten dan een uur lang volledig stilstaan naast de wachthokjes. Dat is best moeilijk. Ik kan nog niet eens vijf minuten stil zitten. Ze krijgen dan ook een serieuze training. Dat is nadat ze zijn gekozen, wat een grote eer is. Je wordt ook niet zomaar gekozen. Je moet ten eerste minimaal 1.87 meter lang zijn. Dan word je gekozen op basis van je karakter, moreel, gezondheid, algemeen voorkomen en uithoudingsvermogen. Als jou de eer te beurt is gevallen, krijg je eerst 5,5 maand de basistraining “Hoe word ik een militair”. Daarna krijg je vijf maanden lang de training “Hoe word ik een presidentiële wacht”. Dat schijnt geen kattenpis te zijn, die training.

Daarna mag je vijf maanden lang het ereambt van Evzone uitvoeren. Als het jouw dienst is, moet je een uur lang wacht staan. Dat doe je dan 3x in 48 uur. Je draagt een mooi uniform: doordeweeks een kaki uniform met een maillot en een rok. Op zondag wordt alles uit de kast gehaald, dan gaat het traditionele uniform aan. De kaki rok is nu een witte rok met 400 plooien. Eentje voor elk jaar van de Turkse bezetting. Om te verbloemen dat het een rok is, noemen ze het in Griekenland een fustanella. In Schotland heet het een kilt. Die plooien moeten ze er zelf instrijken, by the way.

Verder dragen ze (van boven naar beneden) een rood hoedje met een lange zwarte kwast eraan, een wit hemd met onwijs wijde mouwen en een borstrok of vest. Onder de rok en over de maillot dragen ze een korte broek. Doe ik ook altijd over mijn maillot, om te voorkomen dattie afzakt. Dan een brede riem, dat tevens dienst doet als kogelhouder. Want ze hebben ook een geweer. Tot slot dragen ze de tsarouchia. Dat is misschien wel het leukste en waarom we erom moeten lachen. Tsarouchias zijn de traditionele schoenen van de Evzones. Of eigenlijk zijn het klompen. Met op de neus een gigantische pompon. Alles bij elkaar is het een prachtig uniform. En een grappige.

Na een uur stil te hebben gestaan, wordt de wacht afgewisseld. Dat is op doordeweekse dagen al leuk en op zondagen spectaculair. Samen met ik weet niet hoeveel andere toeristen wachten we op de aangewezen plek tot het elf uur is. Dan horen we muziek: om de hoek komt een fanfareband aan. Daarachter loopt een nieuwe voorraad Evzones. Dertig stuks, om precies te zijn. Ze komen met grote passen en zwaaiende armen aangemarcheerd.

De twee Evzones die worden afgewisseld, voeren ondertussen hun ceremoniële dansje wandeling uit. Dat doen ze in slow motion, om hun bloedsomloop te beschermen. Ze hebben immers net een uur stilgestaan. Dan heb je geen zin in kramp, terwijl je wordt gadegeslagen door een drom toeristen. En gefilmd, en gefotografeerd. Die ceremoniële mars maakt het zo grappig. Vooral als ze hun voeten in de lucht wiebelen. Inderdaad, met die pomponnetjes voorop.

Vanuit de nieuwe lichting worden twee soldaten naar voren gestuurd. De twee die worden afgelost, lopen gauw naar hun groep. Dan marcheert heel de boel achter de fanfare aan, van het plein af en weer de hoek om naar hun kamp. Show’s over.

Na de wisseling van de wacht gaan we naar de overkant, naar het Syntagma Plein. Daar zien we een bankje in de zon. Prima plek om onze ontbijtbroodjes op te eten. Om de hoek zit een koffietentje. Prima plek om een kop koffie te bestellen. Alleen geen prima prijs: €8,20 voor twee koppen vind ik nogal. Nou ja, de koffie is wel lekker.

We wandelen terug over de Leoforos Vasilisis Amalias. Oftewel de Amalias Laan. We komen langs de Poort van Hadrianus en de Tempel van Zeus. De tempel is een mooie ruïne van wat ooit de grootste tempel van Griekenland was. In zijn gloriedagen was het 96 meter lang, 40 meter breed en 17 meter hoog. Die hoogte kwam van de 104 zuilen. Daar zijn er nog maar 15 van over. De  16e viel namelijk om tijdens een storm in 1852 en ligt nog steeds in brokstukken op de grond.

De Poort van Hadrianus heeft iets met machtsvertoon te maken. Toen de Romeinse keizer Hadrianus aan de macht kwam, wilde hij dat wel even duidelijk hebben. Hij had de dringende behoefte een plasje achter te laten. Dat deed hij door een 18 meter hoge marmeren poort te laten bouwen. Het is de stadspoort tussen het oude en het nieuwe Athene. Aan de kant gericht naar de Akropolis staat op de poort geschreven: “Dit is Athene, de vroegere stad van Theseus”. Aan de andere kant staat: “Dit is de stad van Hadrianus en niet van Theseus”. Dus. Plasje gedaan.

We wandelen verder, op naar de Akropolis. Dat is het tweede dat op onze agenda van vandaag staat. Het is natuurlijk hét hoogtepunt van een bezoek aan Athene. Niet het hoogste punt, maar wel een berg die beklommen moet worden. Want de Akropolis is een berg. Of rots, eigenlijk. Een heilige rots. Die willen we beklimmen. Gelukkig is hij niet heel hoog en niet heel steil. Nee, de klim gaat heel geleidelijk. Nou ja, eigenlijk begint dat al bij de Tempel van Zeus. Vanaf daar gaat het gestaag omhoog.

Helemaal bovenaan, bovenop de Akropolis, kunnen we een trappetje op. Daar wacht ons een adembenemend uitzicht over de stad. Wauw! Ook hebben we heel goed zicht op de Propylon en het Parthenon. Dat zijn twee van de ruïnes die bovenop de berg staan. Mooi hoor. Aangezien de wandeling omhoog best inspannend was, hebben we niet meteen de behoefte om al die bouwsels op de Acropolis van heel dichtbij te bekijken. Bovendien staat er een geweldige rij voor de kassa’s. We vinden dat we het zo ook al erg goed kunnen zien.

Terwijl Andy lekker op een bankje blijft zitten, kijk ik nog een beetje rond. Je hebt namelijk niet overal een kaartje voor nodig. Zo bewonder ik het Odeion van Herodus. Dat is een theater en dat is ook erg mooi. Als ik uitgekeken ben, zoek ik Andy weer op. We dalen af tot aan de voet van de Akropolis. Daar ligt een schattig wijkje genaamd Anafiotika. Door smalle steegjes lopen we langs prachtige witte huisjes met gekleurde deuren en ramen. Alsof je op een Grieks eiland bent. Or so we’ve been told; we zijn nog niet op een Grieks eiland geweest.

Zo dalen we langzaam af richting Plaka, de gezellige wijk aan de voet van de Akropolis. Onderaan het straatje waar we uitkomen zien we een terrasje. Mooi, we lusten wel weer een kopje koffie. Als dat op is, wandelen we langzaamaan terug richting ons appartement. Het is inmiddels vier uur geweest. Tijd om even bij te komen en daarna ergens te gaan eten.

Op de kaart die we gisteren bij het inchecken kregen, staan een aantal aanbevelingen, onder andere voor restaurants. Die voor het restaurant met de beste souvlaki lijkt ons wel wat en we gaan op pad.

Beetje jammer dat het gesloten is… Dan gaan we maar aan de overkant eten, bij Mouriés. Dat is een “inexpensive family restaurant”. Ze hebben er afhaal-eten, eten van een soort buffet of van de kaart. Die gelukkig in het Engels is. We bestellen allebei souvlaki. Ja, daar hadden we immers onze zinnen op gezet. Andy bestelt de porc, ik de chicken, We nemen een Griekse salade vooraf. Smaakt allemaal prima en we zijn inclusief fooi slechts dertig euro kwijt.

Terug in ons appartement warmen we met een kop koffie op. Want hoewel het overdag heerlijk is in het zonnetje, koelt het ’s avonds flink af. Er ligt natuurlijk niet voor niets sneeuw op de bergen om de stad. We zijn best een beetje moe van deze prachtige dag en gaan niet te laat slapen.

---

Vandaag gaan we met de hop on bus. Om twee redenen: 1. dan kunnen we ook naar Pireaus, de haven van Athene. 2. dan hoeven we niet zoveel te lopen als gisteren. Er is een busstop aan de andere kant van het stadium. Er rijden drie maatschappijen door de stad. De eerste die komt is de gele bus van Grayline. Ja, verwarrende naam. Een kaartje kost €15,- per persoon. Oh, jullie willen ook naar Pireaus? Hmm. Ach, doe toch maar 15 per persoon. We geven 40 euro, laat maar zitten. Het is tenslotte kerst.

We gaan bovenin de bus zitten. Deze heeft er nog een dak op zitten, maar wel open zijkanten. Kan makkelijk, want het is echt heerlijk weer. Mooie blauwe lucht, flink veel zon en een graad of 17. Lekker hoor. Beter dan in grijs en miezerig Nederland.

Deze bus gaat maar een paar haltes, dan moeten we van bus wisselen. Oh okay. We volgen een rondje door de stad. Leuk hoor.

Bij de Akropolis stappen we uit, zodat we met de rode lijn mee kunnen. Die gaat naar Pireaus. We moeten een kwartiertje wachten tot die bus komt. Dan kunnen we weer bovenin zitten. Deze bus is ook van boven open, dus hebben we nu helemaal prima uitzicht. Wel fris, als we richting zee rijden. Maar ach, de zon schijnt.

Bij de halte bij Pasalimani, een van de baaitjes in Pireaus, stappen we uit. Beetje rondkijken en een pinautomaat zoeken. We hebben namelijk ons laatste geld aan de hop on uitgegeven. Gelukkig hebben ze in Griekenland ook gewoon de euro, dus het maakt niet uit hoeveel we pinnen. Moeten we wel een bank zien te vinden. Die zit natuurlijk niet op het stuk waar wij wandelen. Ach, we hebben wel een mooi zicht op de haven. Terug bij de bushalte loop ik even snel de andere kant uit en zie daar een pinautomaat. Mooi, is dat ook geregeld.

We denken dat de volgende bus pas over een uur komt. Kunnen we net zo goed hier iets gaan eten. We hebben namelijk alleen een maaltijdreep op vanochtend. Want we hadden of oud brood, of dat. Dat dus. We zoeken een restaurantje en bestellen allebei een lekker broodje. Twintig piek armer staan we op tijd weer bij de bushalte. Athene is niet echt een hele goedkope stad. In elk geval niet qua eten en drinken. Nou ja, het is vakantie.

De bus komt netjes op tijd en we maken het rondje door Pireaus af. We eindigen weer bij de Akropolis. Daar besluiten we naar Plaka te lopen en nog een beetje rond te kijken. Het is een gezellige buurt, maar wel toeristisch. Eigenlijk vond ik gisteren Afrotiosika leuker.

We hebben voor vandaag nog een wens, namelijk de berg Lykavittos op. Dat kan met een kabelbaan. Maar dan moeten we wel eerst bij die berg zien te komen. Lopen lijkt ons iets te enthousiast, het is best nog een eindje. We houden een taxi aan en die brengt ons voor zes euro naar de kabelbaan. Nou, dat hadden we inderdaad niet willen lopen, want de kabelbaan is halverwege de berg. Dat was een behoorlijke wandeling omhoog geweest, want deze berg gaat niet geleidelijk omhoog. We geven de aardige taxi chauffeur een tientje en wensen hem een fijne kerst.

Voor een retourtje met de kabelbaan moeten we €7,50 pp neertellen. We kunnen meteen instappen in het best wel volle wagonnetje. Het gaat behoorlijk steil omhoog. Bovenaan wacht ons een fenomenaal uitzicht over de stad. En een kerkje. En een restaurant. Handig als je wilt eten. Wij niet, wij wachten tot de zon ondergaat. Het is namelijk half vijf als we bovenop de berg zijn en het kan elk moment gebeuren. De zon gaat onder achter de Akropolis. Dat is mooi! Na dit spektakel wachten we nog even tot het Partenon en de Propylon verlicht worden. Dat duurt ook niet zo lang meer. Dan hebben we precies waar we voor gekomen waren: perfect uitzicht, ondergaande zon en verlichte gebouwen op de Akropolis. Mooi hoor.

We moeten even wachten tot we weer met de kabelbaan naar beneden kunnen. Daarna moeten we op de begane grond zien te komen. Er gaat een rechte weg de berg af, met in het eerste deel allemaal trappen. Naar beneden gaat gelukkig een stuk gemakkelijker dan omhoog.

We besluiten eerst even langs ons hotel te gaan. Kunnen we onze rugzakken afgooien en even plassen. Dan wandelen we naar het Plastiraplein, op zoek naar een restaurant. We stappen bij eentje binnen, maar omdat we niet gereserveerd hebben moeten we tot negen uur wachten. Daar hebben we geen zin in. Dus gaan we toch maar bij Poco Loco naar binnen. Dat is het streetfood restaurant, dat ook bij de aanbevelingen van ons appartement staat. We kiezen allebei een salade en schrikken als die wordt gebracht. Mijn god, dat is huge! We hebben nog een hoofdgerecht besteld ook…

Dat kunnen we dan ook niet helemaal op. Andy heeft een bbq burger bestelt, ik champignon risotto. Erg lekker, maar veel te veel. We zijn voor net geen 30 euro klaar, we geven 35. Dan wandelen we terug naar ons hotel. Daar gaan we uitbuiken en nagenieten van een heerlijk weekend Athene!

---

We vliegen vanmiddag om twee uur terug richting huis. Daarom hebben we om half twaalf een taxi besteld. Kunnen we lekker rustig aan doen.

Aangezien we niets eetbaars meer hebben, gaan we eerst op zoek naar ontbijt. Dat doen we op “ons” pleintje, het Plastiraplein. Naast de supermarkt zit een bakkertje. Daar bestellen we een paar typisch Griekse broodjes: in bladerdeeg en iets met ham en/of kaas. We gaan dat eens lekker in onze kamer oppeuzelen.

Dan pakken we de boel in. Om kwart over elf zijn we eigenlijk wel klaar om te gaan. De huis-taxichauffeur is alweer terug van zijn vorige ritje, hij kan ons nu al wegbrengen. Helemaal prima. We nemen afscheid van de hartelijke receptiedame en stappen achterin de taxi. Een half uur later en weer 38 euro armer staan we bij het vliegveld.

Eerst maar eens de koffer afgeven. Dan op ons gemakje door de beveiliging en naar onze gate. Waar het nog heerlijk rustig is. Misschien iets té rustig… Toch even kijken. Oh, we zitten bij de verkeerde gate. Gelukkig is de juiste gate niet ver weg en het boarden nog niet begonnen. Maar dat duurt niet lang, we schuiven aan en gaan naar binnen.

Deze keer vliegen we trouwens met Swiss, niet met Lufthansa. Ook Swiss is helemaal prima. De eerste vlucht naar Zürich duurt 2,5 uur. We krijgen weer een complete maaltijd, die prima smaakt. En natuurlijk Zwitserse chocola. En genoeg te drinken. We vliegen deels over de Alpen, wat een mooi gezicht is met die sneeuw er bovenop.

In Zürich hebben we weer een uur om over te stappen. Gaat allemaal prima en vlot. Deze vlucht naar Brussel zit iets minder vol en we hebben onze rij van drie voor ons tweeën. Nu krijgen we zelfs een broodje, ham of kaas. En natuurlijk weer een chocolaatje.

Tegen zessen landen we in Brussel. We wachten op onze koffer en zoeken dan de bushalte op. De shuttle bus komt om 18.40 en is bijna leeg. We worden dan ook vlot bij het Ibis-hotel afgeleverd. Terwijl Andy de auto start, haal ik even een uitrijkaart. Dan kunnen we terug naar huis, waar we rond half acht aankomen.

Ziezo, onze laatste trip dit jaar zit erop. We kunnen terugkijken op een fantastisch reisjaar, met als super afsluiting dit leuke weekend in Athene!

---

Epiloog

Wat een mooie stad, Athene! Nee echt. Blijkbaar is het imago van de Griekse hoofdstad niet zo best. Het zou een vieze, lelijke stad zijn. Nou: niet waar. Wij vonden het een leuke stad. Met indrukwekkende historische bezienswaardigheden, gezellige wijkjes en heel veel graffiti. Want wat krijg je als er een financiële crisis is en een hoge werkloosheid? Vervallen buurten en verveling. Gelukkig zijn die vervallen buurten opgeleukt met soms de prachtigste straatkunst. Wij houden er wel van.

Op verschillende plekken in de stad heb je een geweldig uitzicht. Over de stad, op de Akropolis of over de haven in Pireaus. Wij hebben twee bergen “beklommen”. Natuurlijk de Akropolis. Daar kun je de overblijfselen van het Parthenon, Dionysus theater, Propylon en nog meer bewonderen. Er wordt nog steeds druk gewerkt aan het herstellen van deze bouwsels en langzaamaan ontstaan er weer complete gebouwen. Maar wat je ook hebt op de Akropolis: dat geweldige uitzicht.

Dat uitzicht heb je ook vanaf de berg Lykavittos. Vooral spectaculair als je daar tegen zonsondergang bent. Achter de Akropolis zie je de zon in de zee zakken. Nog even wachten en dan gaan de lichten van de bouwwerken en van de stad aan. Mooi hoor! Als je genoeg tijd hebt, ga dan vooral ook naar Pireaus, de haven van Athene. Vanaf daar kun je als je wilt een ferry nemen naar een van de Griekse eilanden.

Viel er dan niets tegen? Misschien dat het minder goedkoop was dan we hadden verwacht. Vooral de prijs voor een kop koffie was belachelijk. Zelfs duurder dan in ons niet al te goedkope Nederland. En de hele stad ruikt naar kattenpis… Komt door de vele zwerfkatten. Je struikelt niet alleen over de ruïnes en oude gebouwen, maar ook over de katten. Dat ruik je. Maar verder? Superleuke stad, zeker een aanrader voor een stedentrip!

Facts & Figures 2019
Continent	Europa
Hoofdstad	Athene
Grootte tov Nederland	3,17 x groter (131.957 km2)
Aantal inwoners	10,8 miljoen / 81,6 per km2
Beste reistijd	Ligt eraan waarvoor je komt…
Visum nodig?	Nee
Tijdsverschil met Nederland	1 uur later
Munteenheid	Euro
Taal	Grieks