Portugal dag tot dag

---

We hebben een middagvlucht van Eindhoven van Porto. Het is ongeveer 2,5 uur vliegen en we komen rond half 4 aan. Als we de huurauto hebben opgehaald, rijden we naar ons hotel voor 2 nachten. Dat ligt 20 minuten lopen vanaf het Plein van de Vrijheid in het centrum. Waar we een wandelingetje naartoe maken, zodra we zijn geïnstalleerd.

Praça da Liberdade, zoals het plein in het Portugees heet, is het hart van Porto. Aan het ene einde van dat plein staat het imposante gemeentehuis. Dat is niet zo oud als het eruit ziet. Ze begonnen met bouwen in 1920, maar waren pas in 1955 klaar. Het heeft een hoge toren en een vijver voor de deur.

Aan het andere einde staat een groot standbeeld van Koning Pedro. Dat was de eerste koning van Portugal en Brazilië. Nou, en als we dat bekeken hebben, wandelen we weer rustig terug naar ons hotel.

---

Vandaag gaan we Porto verkennen. Dus wandelen we naar het centrum. Het eerste dat opvalt, zijn de tegeltjes. Op de buitenmuren. Dat heet hier “azulejo“. Azulejos zijn siertegels in allerlei kleuren en met allerlei patronen. En daar kun je in Portugal niet omheen.

Ergens in de 15e eeuw zag een Portugese koning tijdens zijn bezoek aan Spanje fraai tegelwerk. Daar was hij erg van onder de indruk en hij bracht het mee naar huis. Nou, en toen was het hek van de dam. De Portugese siertegeltraditie was geboren.

Hele verhalen werden erop afgebeeld. Ook in Holland hadden we de siertegelarij inmiddels ontdekt. Onze Oudhollandse tegeltjes werden in Portugal erg populair en er ontstond een bloeiende handel. Misschien dat je hier daarom zoveel blauw/witte tegeltjes ziet.

Aangezien Porto best een grote stad is, besluiten we de hop on/off bus te nemen. Lekker makkelijk en je komt nog eens ergens. Bij de rivier de Douro bijvoorbeeld. Die loopt helemaal door naar Spanje. Hij is dan ook bijna 900 kilometer lang.

Aan de Portugese kant van de Douro heb je de Quinta’s. Dat zijn de wijngaarden waar de druiven voor de port groeien. En zo komen we bij de port- en wijnkelders. Die vindt je hier aan de ene kant van de rivier op een rijtje. Zoals die van Sandeman.

Wij komen niet voor de wijn of de port, dus rijden we mee naar de overkant van de Douro. Dat gaat over de imposante Dom Luis I– brug. Deze brug is vernoemd naar koning Lodewijk 1, die de brug zelf in 1886 opende. Het is ontworpen door een compagnon van Gustave Eiffel. Het heeft ook wel wat van die toren, qua bouwstijl.

Het onderste brugdek, dat aan de stalen boogconstructie hangt, verbindt de laag gelegen stadsdelen voor autoverkeer. Het bovenste brugdek verbindt de hoog gelegen stadsdelen en wordt gebruikt door de Metro van Porto. Beide dekken zijn toegankelijk voor voetgangers.

Aan onze kant van de Douro vind je de oudste wijk van de stad: Ribeira. Die staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. En dat is een gezellige wijk. Het heeft smalle, steile straatjes met oude huizen in allerlei kleuren. En met tegeltjes, natuurlijk.

In het hart van de wijk is een gezellig pleintje, Praça da Ribeira. Langs het water zijn allemaal terrasjes en zitjes. Daarboven de prachtig gekleurde huizen met hun balkonnetjes. En de was. Want waar je ook bent in de wereld, overal moet de was drogen.

Boven de Douro prijkt de Kathedraal Sé. Vanaf de kathedraal heb je een geweldig uitzocht over de rivier en over Ribeira. En als je de andere kant opkijkt, zie je het bijzondere station, Sao Bento. Als je de azulejos mooi vindt, kijk je er je ogen uit. Je vindt hier zeker 20.000 beschilderde tegeltjes, op de buitengevel en binnenin. Het is daarmee misschien wel het mooiste station ter wereld.

Als we bij het station zijn, zijn we zo’n beetje terug op de plek waar we vanochtend de dag begonnen. We hebben genoten van deze prachtige, kleurige stad. Nu lopen we terug naar ons hotel.

---

Zoals ik al vertelde, stroomt de rivier de Douro van Portugal naar Spanje. Of andersom; ligt eraan aan wie je het vraagt. En zoals ik ook al vertelde, vind je langs die rivier de portgaarden. Want port wordt uitsluitend gemaakt van de druiven die hier langs de Douro groeien.

Want daar zijn de omstandigheden uniek: het klimaat, de grond en de kwaliteit van de druif maken de exclusieve smaak van port. Aldus de folder. Hoe dan ook: die portgaarden zijn mooi. Er zijn terrassen tegen de heuvels gebouwd. Eigenlijk is het net de Moezel in Duitsland…

Behalve druiven groeien hier ook mandarijnen. Gewoon langs de weg, je kunt ze zo plukken. Dus dat doen we ook. De smaak is goed, maar moesten er echt zoveel pitten in zitten? Goed, we toeren dus lekker langs de Douro.

Onderweg komen we langs schattige dorpjes en hebben we mooie uitzichten. We eindigen de dag in Viseu, waar ik een hotel heb geboekt.

---

Vandaag gaan we naar het Venetië van Portugal: Aveiro. Komt omdat Aveiro ook kanalen en bootjes heeft. Verder houdt de vergelijking geen stand. Maar dat geeft niet, want het is er wel leuk. En die bootjes zijn grappig. Ik had namelijk niet verwacht dat daar schunnige tekeningen op zouden staan…

Die bootjes heten “moliceiros“. Dat is afgeleid van het Portugese woord voor zeewier, “moliço”. Want vroeger werden deze bootjes gebruikt om zeewier te vervoeren, voor bemesting van landbouwgrond. Nu vervoeren ze toeristen. Ze lijken wel wat op de gondola’s in Venetië. Ook hier krijg je bij een tochtje een mannetje erbij. Ik weet alleen niet of die zingt.

Wij gaan namelijk niet met het bootje mee, maar wandelen een beetje rond door Aveiro. Hoewel het er nog rustig is, ziet het centrum er gezellig uit. Klein maar fijn. De mooie gekleurde panden langs het hoofdkanaal zijn in Jugendstil-stijl. En dat is mooi.

Van Aveiro gaan we naar Fátima. Net zoals vele pelgrims voor ons al deden. Want Fatima is een bedevaartsoord. We hebben alleen niet zo goed opgelet, want we hebben de belangrijkste bezienswaardigheid, de basiliek, gemist…. Ja, beetje dom.

We maken onze blunder goed door in Batalha naar het klooster te gaan. Batalha ligt een half uur verderop, richting de kust. En het klooster is erg groot en imposant. Het is een nationaal monument, staat op de Werelderfgoedlijst en werd in 2007 uitgeroepen tot 1 van de 7 wonderen van Portugal.

Niet het eerste het beste klooster dus. Het zier er nogal gesloten uit, dus we houden het bij bewonderen van de buitenkant. Van Batalha rijden we naar onze eindbestemming van vandaag. Dat is in Serra d’el-Rei, vlakbij Peniche.

Peniche is een populaire badplaats en vestingstad. Het ligt op een schiereiland en het is de meest westelijke stad van het vasteland van Europa. Omdat het op een schiereiland ligt, is er natuurlijk een fort. En een gezellige haven.

Behalve dat Peniche een gezellige plaats is, kun je er ook uitstekend surfen. Het heeft namelijk perfecte tubes. Er zijn veel surfscholen en hier vinden nationale en internationale wedstrijden plaats.

Wij hebben helemaal niets met surfen, wij rijden ernaartoe om een lekker hapje te eten. We kiezen een restaurant langs de waterkant. Ik weet niet meer welke en dat is maar goed ook, want het eten was er bepaald niet lekker.

---

Vandaag staat Lissabon op het programma. Op weg daar naartoe rijden we door Sintra. Deze plaats met haar kastelen, paleizen, tuinen en parken staat op de Werelderfgoedlijst. Nou moeten we vandaag nog naar Lissabon.

En het is er nogal druk, we hebben wat moeite om een parkeerplek te vinden. Daarom nemen we niet de tijd voor deze plaats die het misschien wel verdient. Nou ja, dat is dan een reden om nog eens terug te komen.

Nu rijden we naar Lissabon. Daar zoeken & vinden we een parkeergarage. We lopen naar buiten en ontdekken 2 dingen: Andy moet plassen en het is eigenlijk best lekker weer. Het is zelfs zonder-jassen-weer. We zien verderop een openbaar toilet.

Okay, als Andy dan even gaat plassen, leg ik de jassen in de auto. Zien we elkaar zo weer bij de parkeergarage. Met de afstandsbediening kun je alleen de kofferbak openen, hoeft niet heel de auto van het slot. Lekker makkelijk.

Ik open de kofferbak, leg Andy’s jas erin en doe mijn jas uit. De sleutels leg ik zolang even op de hoedenplank. Mijn jas kan er ook in en ik gooi de klep dicht. Op het moment dat het te laat is om ‘m tegen te houden, realiseer ik me dat de sleutels nog op de hoedenplank liggen…

Ohkutohkutohkutohkutohkut! Waarom heb ik ook alleen de kofferbak van het slot gedaan en niet de hele auto? Natuurlijk krijg ik die met geen mogelijkheid open. Dus loop ik naar buiten om Andy te vertellen wat voor stoms ik heb gedaan.

Laten we zeggen dat hij “not amused” is… Goed, wat nu? Toevallig is er een demonstratie aan de gang in de stad. En daarom is er een hoop politie op straat. Die weten vast wel hoe je een auto open krijgt, toch? Ik ga even vragen. Oh, op de politieschool leer je geen Engels. Of behulpzaam zijn tegen toeristen.

Dan proberen we eerst samen of we een raampje kunnen intikken of zo. Potverdikke, waarom hebben ze ook dat onbreekbare glas in auto’s uitgevonden? We zoeken iemand van de parkeergarage. Gelukkig is er een dame die en behulpzaam is en redelijk Engels spreekt.

Ze belt voor ons met de verhuurder. Die heeft goed nieuws. Op het hoofdkantoor hebben ze een doos met reservesleutels. En dat hoofdkantoor is toevallig hier, in Lissabon. Gelukkig maar, we waren namelijk bang dat ze die op het verhuurstation zouden bewaren waar we de auto hebben opgehaald. In Porto, hier ruim 300 kilometer vandaan.

Nu hoeven we alleen maar te wachten tot de sleutel-bewaar-meneer terug is van lunchpauze, om te controleren of de sleutel van onze bolide ook in de doos zit. Dus wachten we even. De vriendelijke dame van de parkeergarage belt nog een keer. We hebben geluk: de reservesleutel is er!

Het kantoor van de verhuurder zit op het vliegveld. Dus nemen we daar een taxi naartoe. Als we beloven dat we vandaag de reservesleutels weer terug brengen, kost ons dit niets. Anders worden de kosten voor verlies van sleutels in rekening gebracht.

Met de reservesleutels nemen we ook weer een taxi terug. Wat wonderbaarlijk genoeg bijna 2x zoveel kost als heen. En dan kunnen we eindelijk Lissabon gaan bekijken! Wat nog niet meevalt. Een deel van de stad is afgesloten, vanwege de staking.

Daarom doen we makkelijk: we nemen de hop-on bus. We hebben door heel het gedoe namelijk niet zo heel veel tijd meer. Bovendien hebben we geen zin in een demonstratie terecht te komen. Dat zal ons waarschijnlijk niet gebeuren als we de sightseeing bus nemen.

Nou, en dat is onze dag in Lissabon! Als we uitgetourd zijn, zoeken we onze auto op. We rijden eerst naar het vliegveld om de reservesleutels terug te brengen. En dan naar ons onderkomen voor vannacht, in Costa da Caparica.

---

Vandaag hebben we een hoop bezienswaardigheden op het programma. Dat begint in ons eigen plaatsje, Costa da Caparica. Nou ja, ons plaatsje van afgelopen nacht. Want dat ligt aan zee en heeft strand en een gezellige boulevard.

Het ligt maar een half uurtje van Lissabon. Daarom is het een populaire badplaats voor zowel toeristen als locals. Je vind er dan ook diverse strandtenten en bars.  Zo eind maart is het er heerlijk rustig. Daar houden wij wel van.

In de zomer is het hier een heel ander verhaal. Dan moet je op zoek naar een rustig stukje strand. Als we zijn uitgekeken, checken we uit en rijden naar Cabo Espichel. Daar vind je een aantal mooie dingen.

Eerst komen we bij het schitterende Santuário de Nossa Senhora do Cabo Espichel. U weet wel, met de kerk en het heiligdom. Het is het eerste dat je ziet als je hier aan komt rijden. En het is echt prachtig.

Als wij er zijn is er verder geen mens en dat maakt het extra speciaal. Vroeger was dit het centrum van de bedevaart. Daarom is het ook zo groot, want al die pelgrims moesten worden opgevangen.

Het complex staat met de rug naar de zee, aan de rand van de kaap. Als je voorbij de kerk loopt, zie je het schattige kleine kapelletje, de Ermida da Memoria. Het lijkt spierwit tegen de mooie blauwe lucht. Vanaf hier zie je ook de ruige kliffen en in de verte de prachtige vuurtoren.

Je kunt enorm ver kijken. Komt doordat er weinig begroeiing is. Het waait hier namelijk nogal eens flink, aangezien je hier pal aan de Atlantische Oceaan zit. Tot slot heb je hier sporen van dinosaurussen, de Pedra da Mua, die hier ongeveer 145 miljoen jaar geleden leefden.

Als je ze wilt bekijken, moet je een beetje dapper zijn en goede klimschoenen aan hebben. Ze bevinden zich namelijk tegen de steile klif aan. Je kunt ook naar de kaap aan de overkant rijden. Vanaf daar heb je er ook goed zicht op.

Dat gaan wij niet bekijken. Wij rijden van de kaap het binnenland in, naar Évora. Alweer zo’n pareltje op de Werelderfgoedlijst. Daar kun je heerlijk ronddwalen door de smalle straatjes, langs de witte huizen met gele kozijnen en oranje daken.

We vinden een parkeerplekje aan de voet van de Romeinse tempel. Nou ja, wat daar nog van over is. Eigenlijk staan alleen de zuilen nog overeind. We drinken een kopje koffie in de tuin van Palacio Cardaval.

Verder wandelen we rustig een beetje rond. We slaan een bezoekje aan de Chapel of Bones over. In Portugal vind je wel meer bottenkapelletjes. Het werd ooit bedacht om het probleem van grote begraafplaatsen op vaak strategische plekken op te lossen.

Want die namen veel ruimte in en lagen eigenlijk gewoon in de weg. Monniken gebruikten de restanten van overledenen om hun kapellen mee te decoreren. Voilá, de bottenkapel was geboren. Deze in Évora is waarschijnlijk de bekendste.

Behalve praktisch had het ook een moreel aspect. Zo werden de levenden gewezen op de kwetsbaarheid en vergankelijkheid van het leven. Vandaar de spreuk “Nos ossos que aqui estamos pelos vossos esperamos”.

Inderdaad, dat betekent in goed Nederlands “Onze beenderen liggen hier, wachtend op die van jou”. Nou, dat klinkt best gastvrij! Anyhow, de bottenkapel van Évora is te bewonderen in de Sáo Francisco kerk, tegen een vergoeding.

Als we zijn uitgekeken in Évora, rijden we naar onze eindbestemming van vandaag. Dat is in Moura en ligt bijna tegen de grens met Spanje aan. We hebben een prachtig hotel. Aan de buitenkant heeft het de typische Portugese tegeltjes.

Aan de binnenkant heeft het prachtige details, zoals het mooi versierde koepelplafond. Het heeft een binnentuin en lekkere ruime kamers. Wij slapen aan de voorkant en hebben een balkonnetje. Het voelt als een klein paleisje.

Moura zelf heeft een kasteel, smalle straatjes met schattige witte huizen en een aantal mooie religieuze gebouwen. En mannetjes. Op een plein. Dat hebben we al vaker gezien, van die hangmannen.

Het zijn wat oudere mannen, die zo te zien de gebeurtenissen van de dag doornemen. En waarschijnlijk praten over alles en iedereen dat voorbij komt. Wij gaan terug, ook even de afgelopen dag doornemen.

---

Onze laatste dag alweer. Time flies, as usual. We vertrekken morgen terug naar huis, vanaf Faro, in het zuiden van Portugal. Dat is nog 230 kilometer rijden. En dat gaat door het mooie binnenland van Portugal.

Onderweg stoppen we hier en daar. Zoals in een gezellig klein dorpje, met mooie gebouwen en een leuk pleintje. En we komen langs de aparte Portugese windmolens. Die vindt je in het hele land, meestal op een heuvel gelegen.

Want daar vang je natuurlijk de meeste wind. De molens zijn niet meer in gebruik en helaas zijn de meesten in slechte staat. Gelukkig komen er wel steeds meer initiatieven om de molens te onderhouden en restaureren, als dat nodig is.

Er zijn er nu zelfs een paar omgetoverd tot logement, zoals die van Moinho do Marco. Kost wat, maar dan heb je ook wat. Die windmolens hier zien er namelijk heel anders uit dan de molens die we thuis hebben.

Ze zijn maar klein en hebben hele andere wieken dan we gewend zijn. Het zijn er 8 en ze zien er een beetje uit als een spinnenweb. Er zitten zeilen aan, al dan niet uitgerold. Wij passeren die in Carrapateira.

Dat is op de weg naar Aljezur en Cabo de São Vicente. En dat betekent dat we in de Algarve zijn aangekomen. Dat is natuurlijk het bekendste en meest toeristische deel van Portugal. Nou ja, naast Lissabon en Porto natuurlijk.

Wij hebben geen behoefte ons tussen de toeristen te mengen. Wel willen we graag de ruige Kaap Sint-Vincent zien. Dat is de zuidwestelijke punt van het vasteland van Europa. Toen men nog dacht dat de wereld plat is, dacht men dat dit het einde van de wereld was, aan de westkant.

Dat het er ruig is, blijkt uit de plaquette voor ene Sven Greeff. Deze Duitse jongen viel hier in 2001 van de klif en kan dat niet navertellen. We bewonderen het uitzicht en de mooie vuurtoren, voordat we naar ons laatste hotel in Faro gaan. De vakantie zit er weer op!

---

Epiloog

Portugal in 4 woorden: prachtig land, chagrijnige mensen. Laat ik met het negatieve beginnen. Portugal is denk ik het enige land tot nu toe waar we geen leuk contact met de bevolking hadden. Niet dat men niet vriendelijk was, maar het bleef bij het hoognodige.

We zijn gewend dat men ook nog wel eens nieuwsgierig is naar ons, waar wij vandaan komen en waar we naartoe gaan. Zo krijg je vanzelf leuke gesprekken en een kijkje in een andere keuken. Hier niet. Niemand die zich met ons bemoeide. Vandaar: chagrijnige mensen.

Het land zelf is prachtig en zeer gevarieerd. Porto vonden we een erg leuke stad. Prima bestemming voor een weekendje weg. De omgeving daar is ook erg mooi. Je kunt heerlijk toeren langs de Douro en over de heuvels met de vele wijnvelden.

In Lissabon hadden we natuurlijk pech, waardoor we er sneller doorheen moesten. Maar we hebben niet het idee dat we heel erg veel gemist hebben. En daardoor ook niet echt de behoefte er nog eens naartoe te gaan. Tenminste, niet op korte termijn.

“De rest” bestaat uit schattige dorpjes, hele mooie gebouwen, de ruige kust met gezellige vissersplaatsjes en pittoreske vuurtorens. En hou je van zand-zee-zon, dan zit je in de Algarve natuurlijk altijd goed. Wij hebben in elk geval een goede indruk gekregen van het land. En eerlijk is eerlijk: ik wil er best nog een keer naartoe!

Facts & Figures 2012
Continent	Europa
Hoofdstad	Lissabon
Grootte tov Nederland	2,2 x groter (92.212 km2)
Aantal inwoners	10,8 miljoen / 117,5 per km2
Beste reistijd	Mei/juni en september/oktober
Visum nodig?	Nee
Tijdsverschil met Nederland	Geen
Munteenheid	Euro
Taal	Portugees